Danıştay Üçüncü Daire 

Satın alındıktan sonra damızlık olarak kullanılan koyunların satışından elde edilen kazancın ticari değil, zirai kazanç olarak vergilendirilmesi gerekir. 10.10.1984 gününde nezdinde düzenlenen yoklama fişi ile 1982 yılında 1.984.000 lira satın aldığı 124 adet koyunu damızlık olarak kullanıp 1983 yılı sonunda Et Balık Kurumuna 2.111.400 liraya sattığının tesbiti üzerine takdir olunan matrah üzerinden re’sen salınan gelir vergisiyle kesilen kaçakçılık cezasına karşı açılan davayı, yoklama fişi ile koyunların damızlık olarak kullanıldıktan sonra satıldığının tesbit edildiği, alım satım tarihleri arasında bir yıl dört ay gibi bir zaman bulunması da gözönünde bulundurulduğunda faaliyetin 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 52. maddesinde belirtilen hükme uygun olarak ticari değil, zirai faaliyet olduğunu gösterdiği, öte yandan davacı alım ve satım bedelleri arasındaki farkın kazanç olarak alınmasını iddia etmiş ise de sözü edilen Kanun’un 53. maddesinde yıllık hasılat tutarı dört milyon liradan aşağı olan çiftçilerin kazançlarının götürü gider esasına göre tespit edileceğinin hükme bağlanmış bulunması karşısında, yoklama ile tesbit edilen hasılata götürü gider emsalinin uygulanması suretiyle kazancın takdirinde de kanuna aykırılık bulunmadığı, ancak olayda götürü gider mesaline göre vergilendirilen mükellefin faaliyetini vergi dairesinin itilaf dışında bırakmış olması nedeniyle hakkında uygulanması gereken vergi cezasının da 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 347. maddesinin 3. bendi hükmü uyarınca kaçakçılık cezası değil ağır kusur cezası olması gerektiği gerekçesiyle kısmen kabul ederek davanın vergi aslına ilişkin kısmını reddeden, kaçakçılık cezasını ağır kusur cezasına çeviren Vergi Mahkemesi kararının; sakat olduğundan koyunarı satmak zorunda kaldığı, satış ve alış bedeli arasındaki farkın masraflarım dahi karşılamayıp, bu işte zarar ettiği ileri sürülerek bozulması isteminin reddine oyçokluğuyla karar verildi.