Danıştay Dördüncü Daire

Kömür ocağındaki dekapaj işi yıllara yaygın inşaat ve onarım işi değildir. Dosya içeriğinden; yükümlü hakkındaki inceleme raporlarının 2791 sayılı Yasanın yürürlük tarihinden sonra düzenlendiği anlaşıldığından ve kollektif şirketin işlemlerinin incelenmesi sonucu bulunan matrah farkı üzerinden ortaklar adına vergi salınmış olmasında kanuna aykırılık bulunmadığından re'sen tarhiyatla ilgli olarak takdir komisyonundan karar alınması gerektiği ve mükellefin kişiliğinde hata yapıldığı, yolundaki usule yönelik iddialar yerinde görülmemiştir. Uyuşmazlık; kömür ocağındaki dekapaj işinin birden fazla takvim yılma sirayet eden inşaat ve onarma işi kabul edilmemesinden doğmuş, kayıt ve belgelerinin sıhhatli bir vergi incelemesine yeterli bulunmadığından, re'sen salınan vergi, vergi mahkemesince alınan istihkaklara kar oranları uygulanmak suretiyle hesaplanan matrah farkına göre tadil edilmiştir. Defter ve belgelerin incelenmesinden, inşaatta kullanılan malzemelerin miktar ve değerleri şişirilip gerçek inşaat maliyetinin tespit edilmediği, şirketin üstlenmiş olduğu yıllara yaygın inşaat ve taahhüt işlerinin aynı sayfalarda izlendiği, 19761980 takvim yıllarında tasdik ettirilip, kullanılan envanter defterine yalnızca o yıla ilişkin bilanço ve karzarar cetvellerinin işlendiği, başkaca bir kayıt yapılmadığı, ölçmek, biçmek, saymak, tartmak suretiyle müfredatlı envanter kayıtları çıkartılıp, envanter defterine işlenmediği, şirketin cari hesabından müfredatlı kayıtlarının çıkartılmadığı, şirkete ait amortismana tabi iktisadi kıymetlerin yasal defterlere intikal ettirilmediği anlaşılmakla, yükümlü şirketin defter kayıtlarından gerçek kazancın saptanması mümkün olmadığından, matrahın re'sen takdiri ve dönem kazancının alınan istihkaklardan hareketle hesaplanmasında kanuna aykırılık yoktur. Şirket tarafından dekapaj ve kömür üretim işinin 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 42. maddesi hükmü karşısında 'inşaat ve onarım işi' olarak kabul edilmesi mümkün bulunmadığından, bu konudaki yükümlü .iddiaların kabulüne olanak bulunmamaktadır. Ancak, vergi mahkemesi tarafından; alınan istihkaklara kar oranları uygulanmasıyla bulunan matrahın; her ne kadar vergi mahkemesince, sağlıklı olmadığı taraflar arasında tartışmasız bulunan defter ve belgeler üzerinden yapılacak bir incelemenin yeterli olamayacağı ve aradan 5 yıl gibi bir sürenin geçmesi nedeniyle bilirkişi incelemesiyle de sağlıklı bir sonuca varılamayacağı görüşüyle bu şekilde bir matrah tespiti yoluna gidilmiş ise de, , yapıldığı ihtilafsız olan ihale tenzilatları ile genel giderler dikkate alınıp, matrahın buna göre hesaplanması gerekirken, bu hususlar araştırılmaksızın tespiti yerinde görülmemiştir. Bu nedenlerle, dayanağı bulunmayan vergi dairesi temyiz istemi reddine, Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, ihale tenzilatları ile genel giderlerin araştırılmasına ve sonucuna göre bir karar verilmesine oybirliğiyle karar verildi.