Danıştay Yedinci Daire 

Yükümlünün fındık aldığı kişinin imzalı ve boş olarak bıraktığı faturalarının muhasebecisi tarafından düzenlendiği, gerçekte satışı bulunmadığı şeklindeki beyan ve ifadesi alışların gerçek olmadığım gösterir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3. maddesinin (B) bendinde ifade edildiği üzere vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyeti esastır. Bu kuralın bir gereği olarak yükümlülerin Katma Değer Vergisi Kanunu'nun yukarıda sözü edilen 29. maddesi hükmünden yararlanabilmelerinin ön şartı, vergisi indirim konusu yapılabilecek işlemlerle ilgili fatura ve benzeri vesikaların gerçeği yansıtması, yani mükelleflerin, kendilerine yapılan teslim ve hizmetler dolayısıyla düzenlenen fatura ve benzeri belgeler üzerinde gösterilen katma değer vergisin! gerçekten ödemiş olmasıdır. Gerçekleşmemiş teslim ve hizmetler dolayısıyla bir katma değer vergisi ödemesi ve bunun sonucu olarak da bir vergi indirimi sözkonusu edilemeyeceği cihetle, vergi indirimine dayanak teşkil eden faturaların gerçeği yansıtmadığı hususlarının saptanması anlaşmazlığın çözümü bakımından önem arz etmektedir. Düzenlenen bir faturanın da, gerçek dışı (naylon) olup olmadığının saptanması ise, bu faturanın düzenlenmesine tekaddüm eden alımsatım kademelerinde bütün işlemlerin nicelenmesine bağlıdır. Dosyada mevcut vergi inceleme raporu ve diğer belgelerin incelenmesinden; Kasım 1985 döneminde vaki fındık alımlarının l.Ç. ve B.D. isimli tüccarlardan yapıldığı, I.Ç. isimli tüccar tarafından düzenlenen faturaların gerçek bir mal alımına ilişkin olmadığının açıkça tespit edilmiş bulunduğu, B.D. isimli tüccar hakkında yapılan incelemede ise; adı geçen şahsın defter ve belgelerinin ibrazı istendiğinde önce, vergi kontrol bürosuna bizzat geldiği daha sonra ise ortadan kaybolarak inceleme elemanına bir mektup gönderdiği, sözkonusu mektupta; 1.12.1985 tarihinden itibaren fındık alım satımı yapmak için faaliyete başladığını, aslı amacının fındık alımsatım komisyonculuğu yapmak olduğunu, ancak; bazı tüccarların yardımı ile fındık alıp satmaya da başladığım, bu sırada; fatura ve defterleri iş yerinde muhasebecisindeyken, gerçekte satışını yapmadığı halde imzalı ve boş olarak bıraktığı faturaların muhasebecisi tarafından düzenlendiğini, gerçekte böyle bir satışı olmadığım kabul ettiği anlaşılmaktadır. Bu nedenle, Vergi Mahkemesi'nce, yükümlünün ihtilaflı dönemde l.Ç.'tan almış olduğu faturaların gerçek bir mal alımına ilişkin olmadığı sonucuna varılması yerinde ise de; B.D. isimli şahıstan alınan faturaların gerçek bir mal alımına ilişkin olduğunun kabulünde ve tarhiyatın buna göre değiştirilmesinde isabet görülmemiştir. Zira yukarıda da belirtildiği üzere B.D. isimli kişinin 1.1.1985 tarihinde ise başladığı ancak, bu tarihten itibaren gerçekte herhangi bir mal alıp satmadığı anlaşılmaktadır. Kaçakçılık cezasına gelince; ' 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 2365 sayılı Kanun'un 68. maddesiyle değiştirilen 344. maddesinde; 'Kaçıkçılık, mükellef veya sorumlu tarafından aşağıdaki hallerden birisiyle vergi ziyaına sebebiyet verilmesidir.' denilmiş olup, kaçakçılık olarak kabulü gereken haller (9) bent halinde sayılmak suretiyle belirtilmiştir. Anılan maddenin 2. bendinde belirtilen 'sahte veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı vesikalar tanzim etmek veya bunları bilerek kullanmak' hali, kaçakçılık cezası kesilmesin) gerektiren sebepler arasında sayılmıştır. Bu hüküm uyarınca, olayda, kaçakçılık cezası kesilmesi zorunlu olup, vergi dairesi tarafından kesilen kaçakçılık cezasının mahkemece; kararda yazılı gerekçeyle kusura çevrilmesinde isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle; yükümlü vekili temyiz isteminin reddine, Vergi Dairesi temyiz isteminin kabulü ile mahkeme kararının bozulmasına, kaçakçılık cezalı tarhiyatın aynen onanmasına oyçokluğuyla karar verildi.