Danıştay Üçüncü Daire

Ticari faaliyetin Vergi Dairesi'nin ittılaı dışında bırakılması halinde kaçakçılık cezası kesilmesi gerekir. . Temyiz istemi; ilgili dönemde yükümlülerin adi ortaklık halinde değirmen işletmesinden dolayı defter tutmadıkları ve hiçbir belgelerinin olmadığı, bu faaliyetlerinden elde ettikleri kazancı beyan etmedikleri nedeniyle davacı adına salınan vergi ile kesilen kaçakçılık cezasına karşı açılan davayı kısmen kabul ederek vergi aslını oınayan, kaçakçılık cezasını ağır kusur cezasına çeviren Vergi Mahkemesi kararının cezaya dair kısminin bozulmasına ilişkin bulunmaktadır. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 2365 sayılı Kanunla değişik 344. maddesinin 7. fıkrasının olay tarihinde yürürlükte bulunan şeklinde; beyan esasına dayanan mükellefiyetlerde beyanname verme ve ek süre geçtiği halde ticari, zirai veya mesleki kazanç sahiplerinin kazançları ile ilgili faaliyetlerinin Vergi Dairesi'nin ittjlaı dışında bırakılması hali ile, aynı maddenin 8. fıkrasında beyan üzerinden alınan vergilerle ilgili olup yıllık olarak verilmesi gereken beyannamelerde (Münferit ve Özel beyannameler dahil) toplam 150.000 lira, diğer beyannamelerde toplamı 30.000 liradan az dahil) toplam 150.000 lira, diğer beyannamelerde toplamı 30.000 liradan az Solmamak üzere beyannamede yazılı vergi matrahının % 10'unu geçen bir miktarın noksan bildirilmesi, kaçakçılık sayılan vergi ziyaı hali olarak öngörülmüş; aynı fıkranın 3. bendinde de 30. maddede yazılı sebeplerle re'sen takdir olunan ve yukarıda yazılı hadleri aşan matrah ve matrah farklarının da noksan beyan hükmünde olduğu açıklanmıştır. Sözü edilen 8. fıkrada; bir işlemin kaçakçılık sayılabilmesi için aranan biçimsel koşullar dışında mükellefin niyetine ve matrah farkının bulunuş biçimine ilişkin koşul ve istisnalara yer verilmemiştir. Kaldı ki olayda davacının değirmen işletmeciliğine ilişkin faaliyeti Vergi Dairesi'nin ittilal dışında kaldığı gibi beyan edilmeyen ve re'sen tarha konu olan matrah farkı maddede öngörülen haddi aşmış bulunmaktadır. Bu bakımdan olaya kaçakçılık cezası uygulanması zorunlu bulunduğundan, kesilen kaçakçılık cezasının Vergi Mahkemesince ağır kusur cezasına çevrilmesinde isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle Vergi Dairesi temyiz isteminin kabulüne; Vergi Mahkememsi kararının temyize konu olan cezaya ilişki hüküm fıkrasının bozulmasına, 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin 2. fıkrası uyarınca davanın kaçakçılık cezasına ilişkin kısminin da reddine oyçokluğuyla karar verildi.