Danıştay Üçüncü Daire
Re'sen vergi tarhı ile ulaşılmak istenen amaç, beyan dışı bırakılan kazancın, gerçeğe en yakın miktarın saptanmasıdır. Bunun için gerekirse bilgi ve uzmanlığı gerektiren konularda, bilirkişi incelemesi yaptırılması gerekir. Uyuşmazlık, nakliyecilik faaliyeti ile iştigal eden davacının (A) Çimento Fabrikası'ndan taşıdığı çimentoların bir kısmı için elde ettiği nakliye hasılatını defterlerine kaydetmediği nedeniyle belirlenen matrah üzerinden yapılan cezalı tarhiyata karşı açılan davayı kısmen kabul eden Vergi Mahkemesi karelinin temyizen bozulması istemine ilişkin bulunmaktadır: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun Re'sen Vergi Tarhı Başlıklı 30. maddesinin 4.fıkrasında 'Defter kayıtları ve bunlarla ilgili vesikaların, vergi matrahını doğru ve kesin olarak tesbitine imkan vermeyecek derecede noksan usulsüz ve karışık olması dolayısıyla ihticaca salih bulunmazsa' inceleme raporunda bu maddeye göre belirlenen matrah veya matrah farkının re'sen takdir olunmuş sayılacağı hükme bağlanmıştır. Dava ve temyiz dosyasının incelenmesinden; nakliyecilik faaliyetleri ile, iştigal eden davacının (A) Çimento Fabrikasından teslim alarak taşıdığı 2600 ton çimentonun 1385 tonuna ilişkin nakliye ücretinin deftere hasılat olarak kayıt etmediği tesbit olunarak diğer taşımalar karşılığı hasılat olarak kaydedilen faturaların ortalaması bulunarak bir ton çimentonun defter kayıtlarına göre 3500 liraya taşındığı, ancak bu bedelinde (A) Merkez ve yakın köyler nazara alındığında bir ton çimentonun taşıma ücretinin 2500 lira olacağından hareketle matrah farkının belirlendiği anlaşılmakta olup, (A) Çimento Fabrikasından alınan ........ gün ve Tic. ........ sayılı yazısında ise çimentonun tonunun değişik tarihlerde değişik yerlere (A) dahil 587 liradan 5296 liraya kadar taşındığı bildirildiğinden mahkemece hiçbir gerekçeye dayanmadan taşıma ücretinin ton başına 750 lira olarak hesaplanması gerektiği yolunda verilen kararda isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle Vergi Dairesi Müdürlüğü temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin 2. fıkrası uyarınca davanın reddine, oybirliğiyle karar verildi.