Danıştay Üçüncü Daire

Takdir komisyonunun matrah takdirine ilişkin kararının dayanağının bulunmaması halinde dönem matrahı ölçüt alınarak belirlenecektir. 192 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'na 2772 sayılı Kanunla eklenen mükerrer 116. maddenin olay tarihinde yürürlükte olan şeklinde Gerçek Usulde Gelir Vergisine tabi ticari zirai ve meslek kazanç sahiplerinin beyan ettikleri gelir (zarar beyan edilmesi dahil) 120.000 liraya, (zirai kazanç sahipleri ile ikinci sınıf tacirler için 90.000 liraya), maddede belirtilen hayat standardı göstergelerine göre belirlenen ilavelerin yapılmasından sonra bulunacak tutardan düşük olduğu takdirde bu şekilde tesbit olunan tutardan 31. maddedeki indirimler yapıldıktan sonra kalan miktarın vergi tamına esas alınacağı hükme bağlanmıştır. Maddede belirtilen tutarlar 1983 yılından geçerli olmak üzere 30.12.1983 gün ve 83/7548 sayılı Bakanlar Kurulu kararı ile %25 oranında artırılmıştır. Hayat Standardı esası sadece beyanda bulunan mükelleflere uygulanacak bir ölçü olmayıp, beyanda bulunmayan ve re'sen tarhiyat yapılması icap eden durumlarda da uygulanması zorunlu olan ve takdir komisyonunca asgari matrah olarak dikkate alınması gereken bir kanuni ölçü olmaktadır. Olayda her ne kadar takdir komisyonunca herhangi bir inceleme, araştırma yapılmadan dönem matrahına 240.000,TL. olarak takdimde hukuka uyarlık bulunmamakta ise de; hayat standardı esasına göre yükümlünün 112.500,TL. matrah üzerinden vergi ödemesi zorunlu bulunmaktadır. Bu şekilde saptanan matrah farkı 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 344/8. maddesindeki hadleri aşmadığından olaya kaçakçılık değil kusur cezası uygulanması gerekir. Bu bakımdan; mahkemece tarhiyatın hayat standardı esasına göre belirlenen matrah farkım aşan fazla kısminin iptal edilmesi gerekirse, takdir komisyonu kararının yasal dayanağı bulunmadığı gerekçesiyle tarhiyatın ve cezanın tamamen iptal edilmesinde yasal isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulüne ............ Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin 2. fıkrası uyarınca davanın 112.500,TL. matraha isabet eden vergi ve kusur cezasına ilişkin kısminin reddine; bu miktarı aşan vergi ve kaçakçılık cezasının iptaline oybirliğiyle karar verildi.