Danıştay Dördüncü Daire 

Besi hayvanlarının değerinin, VUK 277. maddedeki usullere göre tespit edilecek emsal bedel dikkate alınarak hesaplanması gerekir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 277. maddesinde ’Zirai işletmelere dahil hayvanlar maliyet bedeli ile değerlenir.

Maliyet bedelinin teshili mümkün olmayan ahvalde, maliyet bedeli yerine emsal bedeli alınır. Bu hükmün tatbikinde emsal bedeli, işletmenin bulunduğu mahal için zirai kazanç komisyonlarınca tespit edilmiş olan ortalama maliyet bedelidir’ hükmü getirilmiştir.

Yukarıda metni açıklanan madde hükmünden anlaşılacağı üzere ziai işletmelerdeki hayvanlar maliyet bedeli ile değerlendirilecekler, maliyet bedelinin tespiti mümkün olmayan hallerde emsal bedel gözönüne alınacak ve emsal bedel de, maddede yazılı esaslar dahilinde tespit edilecektir.

Dosyanın incelenmesinden; yükümlünün hayvan besicisi olduğunun anlaşıldığı cihetle bir zirai faaliyet olan besiciliğe konu hayvanların değerinin, yedikleri yemin bedeline göre ne oranda arttığının tespitine ilişkin inceleme elemanınca yapılan varsayımlara dayalı hesaplamada isabet görülmemiştir.

Bu durumda; devre sonu itibarı ile yükümlü elinde gözüken besi hayvanlarının değeri ancak 213 sayılı Kanun’un 277. maddesindeki usulleri takiben tespit edilecek emsal bedel dikkate alınarak hesap edilmek gerekirken, inceleme elemanınca yapılan hesaplama sonucu ortaya çıkan ek matrah üzerinden ikmalen vergi salınıp kaçakçılık cezası kesilmesinde mevzuata uyarlık görülmemiştir.

Yukarıda açıklanan nedenlerle; temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi karannın bozulmasına salınan vergi ve kesilen kaçakçılık cezasının re’sen terkinine oybirliğiyle karar verildi.