Danıştay Üçüncü Daire

Kiracısı tarafından, ödenen kira bedeli üzerinden GVK'nun 94. maddesinin A fıkrasının 6. bendi uyarınca tevkifat yapılmayan mal sahibinin, bu şekilde elde ettiği kira geliri üzerinden hesaplanan yıllık gelir vergisinden, vergi mahsubu yapamayacaktır. Uyuşmazlık, eşi île müştereken sahip oldukları binanın kira gelirini de dahil ettiği gelir vergisi beyannamesi üzerinden hesaplanan vergiden 281.250 TL'sı vergi tevkifatının mahsubundan sonra kalanım ödeyen davacı adına, gayrimenkul sermaye iradından tevkif edilen vergi olmadığından mahsubunun da sözkonusu olamayacağı gerekçesiyle anılan miktar üzerinden ikmalen salınan gelir vergisi ile kesilen kusur cezasına karşı açılan davayı kabul eden Vergi Mahkemesi kararının temyizen bozulması istemine ilişkindir. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 121. maddesinde, yıllık beyannamede gösterilen gelire dahil kazanç ve iratlardan bu kanuna göre kesilmiş veya götürü usulde tespit edilmiş olan kazanç ve ücretler dolayısıyla ödenmiş bulunan vergilerin, beyanname üzerinden hesaplanan gelir vergisine mahsup edileceği açıklanmış olup, görüldüğü üzere bu hükme göre beyanname üzerinden hesaplanan gelir vergisinden bir mahsup yapılabilmesi için beyana dahil gelirlerin daha önce tevkifata tabi tutulmuş veya vergilendirilmiş bulunması gerekmektedir. Dosyanın incelenmesinden; davacının yıllık beyannamesine dahil ettiği gayrimenkul sermaye iradım brüt olarak aldığı ve ödeme sırasında kiracı tarafından Gelir Vergisi Kanunu'nun 94. maddesinin 1. fıkrasının 6. bendi uyarınca yapılması gereken tevkifatın yapılmadığı hususlarının gerek davacının ifadesiyle ve gerekse kiracısı olan kurumun yazısıyla sabit bulunduğu anlaşıldığından, davacının beyannamesine dayanılarak hesaplanan gelir vergisinden mahsubu gereken bir verginin bulunmadığı açıktır. Bu durumda, beyan ettiği gelir üzerinden hesaplanan vergiden tevkifat yapılmış gibi 281.250 TL'sı mahsup yapan davacı adına ikmalen gelir vergisi salınarak kusur cezası kesilmesinde açıklanan kanun hükümlerine aykırılık bulunmadığından, anılan işlemlere karşı açılan davayı, maddi olayın yanlış nitelendirilmesi sonucu kabul eden Vergi Mahkemesi kararında isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, Vergi Mahkemesi'nin temyize konu kararın bozulmasına ve 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin 2. fıkrası uyarınca davanın reddine oybirliğiyle karar verildi.