Danıştay Dördüncü Daire 

 Özel inşaat işinde, inşaatın devam ettiği yıllarda hayat standardı uygulanmaz. Uyuşmazlık, özel inşaat işi, yapan yükümlü adına hayat standardı esasına göre tarhiyat yapılıp yapılmayacağına ilişkindir. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun Mükerrer 116. maddesinde, 'Gerçek usulde Gelir Vergisine tabi ticari, zirai ve mesleki kazanç sahiplerinin beyan ettikleri gelir (Zarar beyan edilmesi hali değil) 800.000 liraya (Zirai kazanç sahipleri ile ikinci sınıf tacirler için 450.000 liraya) aşağıda belirtilen hayat standardı göstergelerine göre belirlenen ilavelerin yapılmasından sonra bulunacak tutardan düşük olduğu takdirde, bu şekilde tespit olunan tutardan 31. maddedeki indirimler yapıldıktan sonra kalan miktar vergi tarihine esas alınır.' hükmü ile vergi sistemimize getirilen hayat standardı esası bir vergi güvenlik sistemidir. Bu sistemin bir vergi güvenlik önlemi olarak uygulanabilmesi için, gerçek usulde gelir vergisi mükelleflerinin verdikleri beyannamede gösterdikleri gelirin, yukarıda anılan yasa hükmünde sözü edilen göstergelerin uygulanması sonucunda bir düşüklük bulunması bağlayıcı koşul olarak getirilmiştir. Bu nedenle de esas olarak mükelleflerin gerçek kar, zarar durumlarım belirleyerek veriye tabi bir gelir beyan etmelerine bağlıdır. Uyuşmazlık konusu olayda yükümlünün yaptığı inşaatın Gelir Vergisi Kanununun 42. maddesiyle düzenlenen senelere sarı inşaat ve onarma kapsamına girmeyen nitelikte bir özel inşaat işi olduğu dosyada bulunan belgelerden anlaşılmaktadır. Ancak, faaliyetin konuşu özel inşaat bile olsa, alınan paraların avans niteliğinde olması, harcamaların bu avans mahiyetindeki paralardan karşılanması nedeniyle, inşaatın devam ettiği sürede kesin maliyetin belirlenmemesi, kar zarar durumunun hesaplanamaması gibi vergilendirmeye olanak tanımayan hususlar yüzünden bu durumdaki yükümlülerin hayat standardı esasına göre vergilendirilmeleri yoluna gidilmesi, uygulamada bir takım vergilendirme hayatlarına yol açacağından yasanın getiriliş amacına aykırı düşer. Bu itibarla, inşaat işi yapan inşaatının devam ettiği süre için yükümlü adına hayat standardı esasına göre vergi salınmasında isabet bulunmadığından, aksine verilen vergi mahkemesi kararında yasal uygunluk görülmemiştir. Bu nedenle, yükümlü temyiz isteminin kabulüne, Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, salınan verginin terkinine oybirliğiyle karar verildi.