|
|
|
|
|
Dairesi
Finansman giderleri doğrudan gider yazılabilir.
|
|
|
Karar No
1987/3454
|
|
|
Esas No
1985/5991
|
|
|
Karar Tarihi
24-11-1987
|
|
|
Danıştay Dördüncü Daire
Finansman giderleri doğrudan gider yazılabilir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun değerleme esaslarım açıklayan bölümünde yer alan 262. maddesinde, maliyet bedelinin, iktisadi bir kıymetin iktisap edilmesi veyahut değerinin artırılması münasebetiyle yapılan ödemelerle bunlara müteferrik bilumum giderlerin toplamım ifade edeceği belirtilmek suretiyle genel bir tanımlama yapıldıktan sonra, ’iktisadi işletmelere dahil kıy metleri değerleme’ başlıklı bölümünde yer alan 269. maddesinde, iktisadi işletmelere dahil bilimum gayri menkullerin, maliyet bedeli ile değerleneceği ve bu Kanun’a göre kanunda yatırımlara tahsis edilen kredilerle ilgili faizlerin sabit kıymetlerin maliyetine dahil edilmesini zorunlu kılan açık ve zımni bir hüküm bulunmadığı, anılan Kanun’un 262. maddesinde genel olarak tanımlanmış bulunan ’maliyet bedeli’ kavramına açıklık ve ayrıntılar getiren 270. maddesinde finansman giderlerine hiç değinilmemiş olmasının kanun koyucunun bu konudaki boşluğu olmayıp, bilakis bu maddede maliyet bedeline girecek unsurların birer birer sayılmış olması itibariyle, bunlar arasında zikredilmemiş olan finansman giderlerinin, bir maliyet unsuru değil, genel gider olarak kabul edilişinin açık bir kanıtı olduğu, 270. madde uyarınca maliyet bedeline dahil olduğu kuşkusuz olan ’satın alma bedeli’ne eklenecek olan unsurların arasına tefsir yoluyla faizleri dahil etmemek kanunen olanaksızdır. Gayri menkuller gibi değerleneceğinde şüphe bulunmayan taşıtların maliyet bedeline giren unsurların neler olduğunun tayin ve tesbitine ’maliyet bedeli’ kavramının genel bir tarifini içeren 262. maddenin değil, özel hüküm bulunan konularda genel hüküm yerine öncelikle özel hükmün uygulanması gerektiği yolundaki hukuk kuralı uyarınca, gayri menkul maliyet bedeline giren giderleri tadadi olarak sayan özel bir hüküm niteliğindeki 270. maddenin esas alınması gerekmektedir. Açıklanan bu yasa hükümlerinin birlikte değerlendirilmesinden, sabit kıymetlerin iktisabı için kullanılan krediler dolayısıyla ödenen faizlerin, sabit kıymetlerin maliyetine ilave edilmesini zorunlu kılan açık ve elverişli bir yasa hükmünün bulunmadığı anlaşılmaktadır. Olayda finansman giderlerinin şirkete ait demirbaş eşya mahiyetindeki nakil vasıtalarının alımına ilişkin bulunduğu gerekçesiyle, değerlemede, maliyete dahil edilerek, amortismana tabi tutularak gidere intikal ettirilmişse de; yukarıda açıklandığı üzere kredi faizlerinin sabit kıymet maliyetine eklenerek amortismana tabi tutulmasını zorunlu kılan bir yasal hüküm bulunmadığı halde, bu giderlerin doğrudan doğruya gider yazılması eleştiri konusu yapılarak, kanunda mevcut olduğu varsayılan boşluğu doldurmaya yönelen anlayışla tarhiyat yapılmasında isabet görülmemiştir. Tonaj farkının para cezası olmadığı 24.04.1985 gün ve 81 sayılı belgeden anlaşıldığından Vergi Dairesi’nin temyiz iddialarının reddi gerekmektedir. Belirtilen nedenlerle Vergi Dairesi temyiz isteminin reddine yükümlü şirket temyiz İsteminin kabulü Vergi Mahkemesi kararının finansman giderlerinin doğrudan gider yazılamıyacağı ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasına, bu kısma ilişkin tarhiyatın terkinine oybirliğiyle karar verildi.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Üfe & Tüfe Oranlarını görmek için aşağıdaki excel ikonuna tıklayınız.
*Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) verileridir.
|
|
|
ÜFE & TÜFE
Endeks Arşivi
|
|
|
|
Excel Dokümanı
|
|
|
|
|
|
|
|