Danıştay Dördüncü Daire

Gazetede neşren hakaret nedeniyle mahkeme kararma dayanılarak ödenen tazminat, yayıncılık mesleğiyle ilgili bulunduğu açık olduğundan, ticari kazancın tespitinde gider olarak indirilebilir. Uyuşmazlık, gazetede yayınlanan bir yazı nedeniyle mahkeme ilamına istinaden ödenen tazminatın gider olarak kabul edilip edilmeyeceğine ilişkindir. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 40. maddesinin 3. fıkrasında, işle ilgili olmak şartıyla, mukavelenameye ilave veya kanun emrine istinaden ödenen zarar ziyan ve tazminatların ticari kazancın tespitinde indirilecek giderler arasında sayılmıştır. Dosyanın incelenmesinde, gazetede neşren hakaret dolayısıyla yükümlü şirket tarafından ödenen 225.613 lira tazminat tutarının mahkeme kararma dayanılarak ilgili kişilere ödendiği anlaşılmış olup, bu husus taraftarlar arasında da ihtilafsızdır. Yükümlünün gider olarak indirdiği tazminatın hukuk mahkemesince hükmedilmiş bir tazminat olduğu ihtilaflı değildir. Basın yayın alanım düzenleyen mevzuatımız hükümlere herhangi bir ceza kovuşturmasına konu teşkil etmeksizin salt haber niteliğindeki yayınlar dolayısıyla kişilerin hukukunu korumaktadır. Olayda, ne para cezasından, ne vergi cezasından ne de teşebbüs sahibinin ceza kovuşturmasına tabi bir suçundan doğan para cezası sözkonusu değildir. Hukuk mahkemesince hükmedilmiş bulunan tazminatla yükümlü şirketin iştigal konuşu olan yayıncılık mesleğiyle ilgili olduğu kuşkusuzdur. Bu durumda temyize konu itiraz Komisyonu kararıyla GVK'nun 41. maddesinin 5/ 1. fıkrasına göre tarhiyatın onanmasında isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına oyçokluğuyla karar verilmiştir.