Danıştay Üçüncü Daire

Yıllık ihracat tutarının hesabında, sanayi ürünü ihracından elde edilen hasılata, kur farkları île CF satışlarda satış bedeline dahil olan navlun bedelinin de dikkate alınması gerekir. Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 'istisnalar' düzenleyen 8. maddesinin 6. bendi ihracata, 8. bendi dış navlun hasılatına uygulanacak istisnaları ve bunların oranlarım düzenlemiştir. Vergisi uyuşmazlığa konu yapılan yılda kurumun CF satış yoluyla sınai ürün ihraç ettiği tartışmasızdır, Türk Ticaret Kanunu'nun 1139. maddesinde tanımlandığı üzere 'CF satış', salın alınan emtianın alıcının gösterdiği yere teslim koşuluyla satışının alıcıdan mal bedeli, sigorta masraflarıyla yükleme ve nakliye karşılığında, maktu bir bedeli tahsil etmesini öngören satış türüdür. ihraç edilen sınai ürünün CF satış sözleşmesiyle satılmış olması, alıcının gerek sınai ürün bedelini ve gerekse ürünün alıcının gösterdiği yere ulaştırılması için yapılması zorunlu nakliye gideri olan navlun bedelini yabancı para ile satıcı kuruma ödenmiş olmasını ifade etmektedir. Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 8. maddesinin 8. bendinde de, kambiyo mevzuatı gereğince Türkiye'ye döviz olarak getirildiğinin kanıtlanması kaydıyla dış navlun hasılatının %20'sinin kurum kazancından indirilmesi öngörüldüğünde, sınai ürünü CF satış sözleşmesine dayanarak ihraç eden kurumun, alıcıdan döviz olarak tahsil ettiği hasılatın bir kısminin dış navlun hasılatına ait olduğunda kuşku bulunmamaktadır. Diğer taraftan, Kurumlar Vergisi Kanunu'nun aynı maddesinin 6. bendinde, sanayi ürünü ihraç eden ve yıllık ihracat tutarı 250.000 Amerikan Doları veya muadili yabancı para karşılığı Türk Lirasını aşan imalatçı kurumları, bu ihracattan sağladıkları hasılatın %20'sinin kurum kazancından indirilmesi kabul edilmiştir. Maddede, kurum kazancından indirilecek kısmın hesabına esas alınan, dış satım konuşu sınai ürün hasılatıdır. Bu hasılatın hesabında, kur değişmelerinden doğan satış artışların hasılattan düşüleceğine ilişkin bir kural yer almamıştır. Altıncı bendin, 2573 sayılı Kanunla değişmeden önceki ikinci fıkrasında, artan ihracat hasılatının hesabı bakımından öngörülen ve kur değişikliklerinden doğan artışların gözönüne alınmaması yolundaki kuralın, ilk fıkra için de geçerli kabul edilmesi mümkün olmadığı gibi ihtilaflı yılda geçerli madde metninden bu fıkranın çıkarılmış olduğu da nazara alındığında, Vergi Mahkemesi'nce verilen kararda yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmaktadır. Bu nedenle temyiz isteğinin reddine Vergi Mahkemesi kararının onanmasına oybirliğiyle karar verildi.