Danıştay Üçüncü Daire

İmar uygulanası işi ilmi, teknik ve mesleki bilgiyi gerektirdiğinden, yapılan faaliyet serbest meslek faaliyeti olup, ücret olarak vergilendirilmesinde yasaya uyarlık yoktur. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 65. madde hükmü gereğince, bir faaliyetin serbest meslek faaliyeti sayılabilmesi için, yapılan işin ilmi veya mesleki veya ihtisasa dayalı olması, ticari mahiyette olmayan işlerden bulunması ve bir işverene tabi olmaksızın şahsi sorumluluk altında kendi nam ve hesabına yapılmış olması gerekmektedir. Olayda da Atabey ilçesi........ Belediyesi’nin imar tatbikatı işini ihale ile harita mühendisi .........’in aldığı ve bu işin 115.000 TL bedel karşılığında Tapu ve Kadastro Fen Memurluğu’ndan emekli yükümlü tarafından yapıldığı anlaşılmaktadır. Yapılan imar tatbik işi, ilmi, teknik ve mesleki bilgiyi gerektiren bir iş olup niteliği itibariyle herhangi bir kişinin istihdamı suretiyle yapılabilecek sıradan işlerden değildir. İmar tatbiki işi, mesleki bilgi ve tecrübeye dayanılarak yapılabileceğinden işverene bağlı kalınması ve işverenin emir ve talimatları doğrultusunda yapılması gerekmez. Bu tür işlerin mesleki bilgiye dayanılarak planı ve tekniği neyi gerektiriyorsa o şekilde yapılması zorunludur, işverenin kişisel isteğine uygun yapılması sözkonusu olamaz. Esasen yükümlü tarafından, 115.000 TL bedel karşılığı yapılan imar tatbikatı işinin işverene tabi ve işverene ait işyerinde yapıldığı ve yevmiye veya aylık şeklinde bordroya dayalı olarak ücret ödendiği de ispatlanmış değildir. Bu bakımdan yükümlünün yaptığı imar tatbikatı işi ile ilgili faaliyetin serbest meslek faaliyeti olarak kabulü zorunlu olduğundan ve arızi olarak yapılan serbest meslek faaliyeti dolayısıyla elde edilen kazancın 193 sayılı Kanun’un 82. maddesinin 4.bendi uyarınca arızi kazanç olarak vergilendirilmesi gerektiğinden, Vergi Mahkemesi’nce imar tatbikatı işi sonucu ödenen bedelin ücret olduğu ve ücret olarak vergilendirilmesi gerektiği gerekçesiyle cezalı tarhiyatın terkinine karar verilmesinde yasaya uyarlık görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulüne, Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinin 2. bendi uyarınca davanın reddine oybirliğiyle karar verildi.