Danıştay Yedinci Daire

Pişmanlık dilekçesiyle birlikte verilen beyannamede gösterilen matrah üzerinden hesaplanan vergiden, yapılan mahsuplar sonucunda ödenecek vergi kalmaması halinde re'sen takdire gidilemeyeceği gibi, bu halin yükümlünün pişmanlık hükümlerinden yararlanmasına engel teşkil etmeyecektir. Mayıs 1986 dönemi katma değer vergisi beyannamesini yasal süresinden sonra pişmanlıkla veren yükümlü adına, beyannamede pişmanlık zammı uygulanacak vergi bulunmaması nedeniyle kesilen kaçakçılık cezasını, 213 sayılı Kanun'un 371. maddesinde, boyana dayanan vergilerde kaçakçılık, ağır kusur ve kusur mahiyetindeki kanuna aykırı hareketlerini ilgili makamlara kendiliğinden dilekçe ile haber veren yükümlülere kaçakçılık, ağır kusur ve kusur cezalarının kesilemeyeceğinin hükme bağlandığı, olayda yükümlünün Mayıs 1986 ayma ilişkin beyannamesini 2.7.1986 tarihinde pişmanlıkla verdiği, ancak dahili tevkifat dışında kalan bildiriminde mahsup nedeniyle ödenecek vergi kalmadığından pişmanlık talebinin kabul edilmediği ve kaçakçılık cezası kesildiğinin anlaşıldığı, yükümlünün beyan ettiği matraha vergi isabet ettiği ancak, mahsup nedeniyle ödenecek vergi kalmadığı, alacaklı duruma geçtiği, yükümlünün dahili tevkifatı aynı beyanname ile beyan ettiği ve tahakkuk ettirdiği, olayda re'sen takdiri gerektirecek bir husus bulunmadığı, yani bir matrah takdirine yer bulunmadığı, pişmanlıkla beyan edilen matraha vergi isabet etmemesi halinin, VUK'nun 371. maddesi hükmünden yararlanmaya engel teşkil etmediği gerekçesiyle terkin eden Vergi Mahkemesi karannın, beyannamenin pişmanlıkla kabul edilebilmesi için ödenmesi gereken bir vergi olması ve buna pişmanlık zammının uygulanması, olayda ise pişmanlık zammının uygulanacağı bir matrah bulunmaması nedeniyle kesilen kaçakçılık cezasının yasal olduğu ileri sürülerek bozulması isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.