Danıştay Dördüncü Daire

Kurumun, yabancı kurumdan sağladığı krediye ödediği faiz nedeniyle tevkif ederek beyan ettiği verginin, Bakanlar Kurulu'nca tevkifat oranının sıfıra inmesi nedeniyle, kararnamenin yürürlüğü tarihinden sonra ödenmemesi gerekir. Uyuşmazlık, yükümlü kurumun yabancı bir kurumdan sağladığı krediye ödediği faiz nedeniyle Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 24. maddesi gereğince tevkif ederek beyan ettiği verginin, Bakanlar Kurulu'nun sözkonusu tevkifat oranım sıfıra indiren 84/7826 sayılı Kararnamesi eki karar karşısında ödenip ödenmeyeceği, diğer bir anlatımla ödeme emri ile takibinin yerinde olup olmadığından kaynaklanmaktadır. Dosyanın incelenmesinden, yükümlü kurumca yabancı bir kurumdan sağlanan kredi nedeniyle faiz ödendiği, bundan tevkif edilen verginin de beyan olunmasına rağmen sözkonusu kararname eki karar gerekçe gösterilerek ödenmediği, yapılan düzeltme başvurusunun ise Vergi Dairesi'nce, dar mükellef kurumun başvuruda bulunması gerekçesiyle reddedilmesi üzerine, yabancı kurumdan yazı gelmesine kadar geçen sürede ödeme emri düzenlendiği, yabancı kurumdan gelen düzeltme istemini hav'i yazının bilahare Vergi Dairesine tevdi edildiği anlaşılmaktadır. Bakanlar Kurulu'nun 84/7826 sallı ve 8.3.1984 günlü kararnamesi ekinde yer alan ve sözkonusu kredi faizlerinden yapılacak tevkifat oranım Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 2970 sayılı Kanun'la değişik 24. maddesine göre sıfıra indiren kararı16, Mart 1984 günlü ve 1843 sayılı Resim Gazete'de yayımlanmıştır. Bu kararnamede yürürlük hükmüne yer verilmediğinden yayım tarihinin yürürlük tarihi olacağı genel bir kuraldır. Buna göre 16.03.1984 tarihine kadar yabancı kuruma nakten ve hesaben ödenen kredi faizlerinin kurumlar vergisi tevkifatına tabi olacağı, bu tarihten itibaren böyle bir tevkifatın yapılamayacağı açık olduğundan, uyuşmazlığa konu edilen ödeme emri içeriği vergiler matrahı olan kredi faizlerinin ödeme tarihlerinin dikkate alınması suretiyle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 116126. maddelerindeki esaslar uyarınca düzeltme kapsamında müteala edilmesi gerekecektir. Ortalama düzeltme nedeninin bulunması halinde, buna ilişkin ödeme emrine karşı açılan davanın da, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkındaki Kanun'un 58. maddesinde yer alan böyle borcun olmadığı yolundaki dava sebebi dahilinde ele alınarak incelenmesi zorunlu bulunmaktadır. Bu duruma göre, böyle bir araştırma yapılmadan verilen ve ödeme emrini onayan Mahkeme kararının sözkonusu yasa hükmüne uygun olmadığı görülmektedir. Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulüyle Vergi Mahkemesi kararının, ödeme emriyle takib edilen verginin ne kadarlık kısminin düzeltme kapsamında bulunduğu hususunda gerekli araştırma yapıldıktan sonra yeniden bir karar verilmek üzere bozulmasına, yargılama giderlerinin verilecek kararda hüküm altına alınacağından ayrıca bu konuda hüküm tesisine gerek olmadığına oybirliğiyle karar verildi.