|
|
Dairesi
Komisyoncuların kendi adına ye hesabına mal alıp sattığı belge ile kanıtlanmadıkça, müstahsil makbuzu düzenleme zorunluluğu yoktur.
|
|
|
Karar No
1986/201
|
|
|
Esas No
1986/1766
|
|
|
Karar Tarihi
20-01-1987
|
|
|
Danıştay Üçüncü Daire
Komisyoncuların kendi adına ye hesabına mal alıp sattığı belge ile kanıtlanmadıkça, müstahsil makbuzu düzenleme zorunluluğu yoktur. Sebze ve meyve komisyonculuğu yapan Davacı şirket adına 1984 takvim yılı için kesilen özel usulsüzlük cezasını kaldırılması talebiyle açılan davayı 213 sayılı Kanun’un 235. maddesinde, birinci ve ikinci sınıf tüccarlar ile defter tutmak mecburiyetinde olan çiftçilerin götürü usule tabi veya vergiden muaf çiftçilerden satın aldıkları malların bedelini ödedikleri sırada iki nüsha makbuz tanzim etmeye ve bunlardan birini imzalayarak satıcı çiftçiye vermeye ve diğerini ona imzalatarak almaya mecbur oldukları, müstahsil makbuzunun tüccar veya alıcı çiftçi nezdinde kalan nüshasının fatura yerine geçeceği, müstahsil makbuzlarında en az makbuzun tarihi, malı satan çiftçinin adı, soyadı ve ikametgah adresi, satın alınan malın cinsi, miktarı ve bedeli gibi bilgilerin bulunması gerektiğinin belirtildiği, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 37. maddesi ile Türk Ticaret Kanunu’nun 12 ve 14. maddeleri hükümleri karşısında tacir olduğunda şüphe bulunmayan yükümlünün, yaptığı işin mahiyeti ve işin yapılış şekli itibariyle Vergi Usul Kanunu’nun 235. maddesinde yer alan birinci ve ikinci sınıf tüccarlardan farklı bir durumunun bulunduğu, yükümlünün bu farklı durumu nedeniyle anılan madde hükmüne göre müstahsil makbuzu düzenleyip düzenlemeyeceği hususuna gelince, Borçlar Kanunu’nun 416. maddesinde, kendi adına fakat başkası hesabına üçüncü kişilerle işlem yapan kimse olarak tanımlanan komisyoncuların durumunun 80 sayılı Toptancı Hallerin Sureti idaresi Hakkında Kanunda özel olarak düzenlendiği, bu kanuna dayanılarak çıkartılan ve 5.4.1981 günlü resmî gazetede yayımlanan izmir Belediyesi Hal Yönetmeliğinde de, komisyoncunun kendi namına ve bir başkası hesabına ücret mukabilinde yaş sebze ve meyve satışına tavassut eden kimse olarak tarif edildiği ve komisyoncuların çalışma şekillerinin düzenlendiği, bu yasal düzenlemeler karşısında, Belediyelerce kurulan Toptancı Hallerinde sebze ve meyve satışı yapan komisyoncu, müstahsil ya da tüccardan kendi adına ve hesabına mal alan ve bunları kendi nam ve hesabına satan tüccar durumunda olmayıp müstahsilin ya da tüccarın malının satılmasına aracılık eden ve onlar hesabına satan ve bu hizmeti karşılığında ücret alan bir kimse olduğu, bu bakımdan izmir Belediyesi Toptancı Halinde komisyonculuk yapan yükümlü, kendi adına ve hesabına mal alıp sattığı belge ibrazı suretiyle kanıtlanmadıkça mal alıp satan tüccar olarak kabul edilemeyeceğinden, müstahsil makbuzu düzenleme zorunda bulunmadığı, sebze ve meyve halinde faaliyet gösteren komisyoncuların tutacakları defterler ile kullanmak zorunda bulundukları belgelerin sözü edilen Yönetmeliğin 40. maddesinde belirlendiği, bu yönetmelik hükmünün incelenmesinden, halde faaliyet gösteren komisyoncuların yaptığı satışlar için satış faturası, malların satışım müteakip müstahsile ödenecek hak ve alacakları göstermek için müstahsil faturası düzenleyeceklerinin anlaşıldığı, bu duruma göre yönetmelik hükmü uyarınca düzenlenen müstahsil faturasının 213 sayılı Kanun’un 229230. maddelerinde tanımlanan fatura niteliğinde mütalaa edilmesinin gerektiği, Maliye Bakanlığının görüşünün de bu yolda olduğu, bu açıklamalar karşısında yükümlü adına kesilen özel usulsüzlük cezasında isabet bulunmadığı gerekçesiyle kabul eden izmir 3. Vergi Mahkemesi karannın, müstahsil makbuzunda müstahsilin imzası bulunmadığı gibi komisyoncuda kalan nüshası fatura yerine geçecek şekilde düzenlenmediğinden özel usulsüzlük cezası kesilmesinde kanuna aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek bozulması isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.
|
|