Danıştay Dördüncü Daire 

Aynı dönem için aynı veriler esas alınmak suretiyle yapılan ikinci bir inceleme raporuna istinaden tarhiyat yapılamaz. Uyuşmazlık, davacının bankadaki hesabına tarh yılında yatırıldığı paranın satılan malların karşılığı olarak kabulü ile, bu tutara %3,125 kar oranının uygulanması sonucunda hesaplanan fark matrah üzerinden re’sen salınan cezalı tarhiyata ilişkindir.

Dosya muhteviyatının tetkikinden davacının aynı yıl hesaplarının daha önce kontrol memurunca incelendiği ve bankaya yatırılan paraların emtia satışından sağlandığı kabul edilerek %1 kar nisbeti uygulanmak suretiyle 113.409 lira matrah farkı hesaplandığı bu fark üzerinden re’sen takdir yoluyla tarh olunan kaçakçılık cezalı verginin davacı mükellef tarafından ödendiği anlaşılmaktadır. ’

213 sayılı Yasanın 2365 sayılı Yasa ile değişmeden önceki 134. maddesinde «incelemeden maksat» defter, hesap ve kayıtlara dayanılarak ödenmesi lazım gelen vergilerin doğruluğunu araştırmak tesbit etmek ve sağlamak olarak tanımlanmış ve aynı yasanın 138. maddesinin 3. fıkrasında da evvelce inceleme yapılmış veya matrahın re’sen takdir edilmiş olması, yeniden inceleme yapılmasına ve gerekirse tarhiyatın ikmalîne engel olamayacağı belirtilmiştir.

Ancak aynı dönem için aynı verilerden gidilerek ve bankaya yatırılıp çekilen paralardan ne kadarının kayıtlara geçirilmeyen emtia alış ve satışlarım kapsadığı hususunda bir tesbit yapılmadan sadece yatırılan para toplamına değişik kar oranı (%3,125) uygulanmak suretiyle matrah tesbitini içeren ikinci inceleme raporuna dayanılarak re’sen tarhiyat yapılması anılan yasa maddesinin ruh ve amacına ters düşmektedir. Bu sebeple davacı adına yapılan cezalı tarhiyatta isabet görülmemiştir.

Davanın kabulü ile cezalı tarhiyatın kaldırılmasına ilişkin Vergi Mahkemesi kararının onanmasına, oybirliğiyle karar verildi.