Danıştay Dördüncü Daire

Ağır kusur karinesi alacak kabul edilen objektif hadlerin üzerinde vergi zıyaina sebebiyet verilmesi, mutlaka ağır kusur cezası kesilmesin! gerektirmez. Vergi aslına ilişkin olarak ileri sürülen iddialar bozulması istenilen mahkeme karannın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasın! sağlıyacak durumda görülmemiştir. Vergi Usul Kanunu'nun ağır kusuru tanımlayan mükerrer 347. maddesindeki unsurların olaya dönük değerlendirilmesi yapıldığında eylemin, sözü edilen maddenin birinci bendi dışındaki bentlerinde yazılı nitelikleri taşımadığı, sadece matrah farkı miktarının 50.000 lirayı ve beyan olunan matrahın % 10'unu aştığı görülmektedir. Böyle durumlarda matrah farkının bulunuş biçimi ve takdir verileri ile takdirin nedeninin değerlendirilmesi gerektiğinden, vergi kaybına yol açılan bu olayda, ağır kusur sayılan eylemlerde yasa yapıcının aradığı irade ile davranmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Vergi Usul Kanunu'nun 348. maddesinde kaçakçılık ve ağır kusur sayılan haller dışında herhangi bir suretle vergi kaybına yol açılması kusur olarak tanımlandığı ve yükümlünün uyuşmazlık yılında vergi kaybına yol açan eylemi, yukarıda belirtilen nedenlerle kaçakçılık veya ağır kusur cezası kesilmesi gerektiren eylemlere uymadığından, kararın cezanın onanması yolundaki hüküm fıkrası yasaya uygun görülmemiştir. Bu nedenlerle yükümlü tarafından vergi aslının terkin edilmesine ilişkin hüküm fıkrasına yöneltilen temyiz isteminin reddine, cezaya ilişkin kısminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, ağır kusur cezasının re'sen kusur cezasına çevrilmesine oybirliğiyle karar verildi.