Danıştay Dördüncü Daire

Düşük kazanç beyan edilmesi hali re'sen takdiri gerektirmez. Vergi matrahının tamamen veya kısmen maddi delillere dayanılarak tesbitine imkan bulunmayan halleri sayan 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 30. maddesinin 4 numaralı bendinde, defter kayıtları ve bunlarla ilgili vesikaların vergi matrahının doğru ve kesin olarak tesbitine olanak vermeyecek derecede noksan, usulsüz ve karışık olması nedeniyle ihticaca salih bulunmaması halinde, takdir komisyonlarınca takdir edilecek matrah veya matrah farkı üzerinden vergi tarh olunabileceği hükme bağlanmıştır. Bu hüküm uyarınca takdir komisyonuna sevk edilen yükümlünün hesap ve işlemlerinin incelenmesi sonucunda düzenlenen ve dosyada yer alan inceleme raporunun tetkikinden, inceleme elemanı tarafından ifadelerine başvurulabilen daire alıcılarının tamamının beyanı, defter ve belgelerde yer alan daire satış bedelterini onaylar mahiyetinde olduğu gibi, yapılan inceleme sonucunda yükümlünün daire satışlarından düşük kar elde ettiğini beyan etmesi dışında herhangi bir matrah farkı tesbit edilemediği anlaşılmıştır. Bu durumda dairelerin düşük fiatla satılmış olması nedeniyle az kar beyan edilmesi dışında, defter ve belgelerin kanun ve usule aykırı bil biçimde düzenlendiği ve ihticaca salih bulunmadığı yolunda bir tesbit yapılmadan sadece hasılatın azlığı gibi mücerret bir nedenle defter ve belgelerin vergi incelemesine müsait olmadığım kabul ederek 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 30/4. maddesi uyarınca olayın re'sen takdire sevkedilerek matrah takdir edilmesinde yasal yerindelik bulunmamaktadır. Açıklanan nedenlerle yükümlü davasının kabulüyle dava konusu temyiz komisyonu kararının bozulmasına, tarhiyatın re'sen ve nihai olarak terkinine oybirliğiyle karar verildi.