Danıştay Onüçüncü Daire

Ekmek üreten fırınların sayısal çokluğu nedeniyle oluşan rekabetin azaltılması amacıyla, diğer fırıncıların fırınlarının kapatılması karşılığında ödenen miktarın gider olarak yazılması mümkün değildir. Un ticareti adi ortaklığınca 1968 yılında gider yazılan miktarın Kırıkkale'deki fırirfcılara, fırınlarının depo olarak kullanılması karşılığında ödenen kira bedelleri olduğu iddia edilmiş ise de, bu iddia geçerli bir sözleşme ya da benzeri bir belge ile kanıtlanamamaktadır. Kaldı ki, adı geçen ortaklığın aynı yıl işlemlerinin incelenmesi sonucunda saptanan matrah farkı üzerinden diğer ortaklar adına yapılan tarhiyatlara ait uyuşmazlıklar için açılan davalar dolayısıyla getirilen vergi inceleme raporuna et tutanakta, ortaklığın altı ortağının imza ve beyanlarıyla şirketin sadece ekmeklik un alım satımıyla uğraştığı gider yazılan miktarın ise Kırıkkale'de ekmek üreten fırın sayısının fazlalığı nedeniyle en yüksek düzeye ulaşan rekabetin önlenmesi amacıyla ve fırınlarının kapatılması karşılığında ödendiği, ortaklığın bazı ortaklarının aynı zamanda fırıncı olmaları nedeniyle diğer fırıncılara yapılan ödemeler olduğu, bu miktarın yanılma sonucu ortaklığın giderleri arasına alındığı saptanmıştır. Adi şirketin uğraşı alanı sadece ekmeklik un alım satımı olduğuna, sözü edilen tutanaktaki miktarın ekmek üretimini azaltmak için ödendiği bildirildiğine göre, bu paranın ortaklığın faaliyetinin sürdürülebilmesi ya da ticari kazancın elde edilmesi amacıyla yapılan bir harcama olmadığı anlaşılmaktadır. Bu nedenle yükümlü adına payı oranında salınan gelir vergisi ve kesilen kaçakçılık cezasında yasaya aykırılık bulunmadığından dava konuşu Temyiz Komisyonu kararının bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.