Danıştay Dördüncü Daire

Gerçek usulde vergilendirilen bir mükellefin, iştirak ettikten bir süre sonra başka bir mahalde işe başlaması, aynı işi devam ettirdiği anlamına gelmez. Uyuşmazlık, 1968 ve 1969 döneminde bakkallık işi nedeniyle gerçek usulde vergiye tabi iken 7.10.1969 gününde işini terk eden ve 27.12.1970 gününde yine aynı işe başlayan ödevlinin götürü usulde vergilendirilip vergilendirilmeyeceğine ilişkindir. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 50. maddesinin üçüncü fıkrasında, götürülük şartlarım kaybetmek suretiyle veya kendi talepleri üzerine gerçek usulde teklif edilecek olanların aynı işe devam ettikleri müddetçe bu usulden dönemeyeceği hükme bağlanmıştır. Olayda işe davacı bakkallık işinden dolayı evvelce götürü usulde vergiye tabi olmanın şartlarım yitirmesi nedeniyle gerçek usulde vergilendirilmiş, bu işini 7.10.1969 gününde terk etmiş ve 24.12.1970 gününde bir başka mahalde aynı işe başlamış ve götürü usulde mükellefiyeti tesis edilmiş olduğunun anlaşıldığı, 14 ay sonra yeniden ayrı bir mahalde işe başlamış olma, aynı işe devam anlamına gelmeyeceği gibi davacı 1970, 1971, 1972 yıllarında götürü usulde vergilendirildiğinden 1973 yılında yeniden gerçek usulde vergilendirilmesinde kanuna uyarlık görülmemiştir. Bu nedenlerle davanın kabulü ile dava konuşu Temyiz Komisyonu kararının bozulmasına, tarhiyatın re'sen terkinine oybirliğiyle karar verildi.