Danıştay Dördüncü Daire 

İşletme hesabı esasına göre defter tutan mükellefin satış hasılatım belgeleyememesi re'sen takdir sebebi sayılır. Uyuşmazlık, davalının işlettiği çay bahçesi hasılatının belgelendirilmesine yarayan el deflerinin tutulmamış olmasının re'sen takdir sebebi olup olmadığına ilişkin bulunmaktadır. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 233. maddesinin 4. fıkrası île, işletme hesabı esasına göre defter tutan ikinci sınıf tüccarların fatura vermek mecburiyetinde olmadıkları satışlarının el defteri kayıtları ile tevsik olunacağı hükme bağlanmıştır. Olayda ise çay bahçesi işletmeciliği ile uğraşan davalının satışlarının belgelendirilmesine yarayan el defterim ibraz etmediği ve tutulan el defterindeki kayıtlarım da kanunen geçerli belgelerle kanıtlayamadığı anlaşılmıştır. işletme defterindeki kayıtların belgelere dayanmaması, sözü edilen kanunî defterin incelemeye elverişli olmadığım gösterdiği, bu hal ise 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 30. maddesine göre devre matrahının re'sen takdirini gerektirdiği cihetle aksine verilen temyiz komisyonu kararında yasalara uyarlık görülmemiştir. Bu nedenlerle davanın kabulüne, dava konusu temyiz komisyonu birinci dairesinin 21.4.1978 günlü ve 1978/556 sayılı kararın bozulmasına, tarhiyatın re'sen tasdikine oybirliğiyle karar verildi.