Danıştay Dördüncü Daire

Mükelleften motorlu araç satın alan üç şahsın verdikleri ifadede, çıkarları bulunmadığından ve vergiyi doğuran olayın meydana gelmesinde taraf olduklarından dolayı ifadeleri esas alınarak re'sen takdire gidilmesi yerinde kabul edilir. 1975 takvim yılı işlemlerinin incelenmesi sonucunda bir kısım satış hasılatım kayıtlarına intikal ettirmediğinden bahisle müvekkili adına re'sen takdir yoluyla salınan gelir vergisi ve kesilen kaçakçılık cezasını tasdik eden Temyiz Komisyonu Yedinci Dairesinin; 16.6.1978 günlü ve 1978/843 sayılı kararının; defter ve belgeleri üzerinde yapılan incelemede herhangi bir usulsüzlük tesbit edilmediği, alıcı beyanlarına dayanılarak bulunan fark mevcut ve usulüne uygun olarak düzenlenmiş faturalar içeriğim ortadan kaldıramayacağı gibi, ifadesi alınan kimselerin gerçek alıcı da olmadıkları, tutanaklardaki ifadelerle satış faturalarının birbirine uygun olduğu, müvekkilinin iştigal alanındaki kar oranının %10 olduğu; bulunan matrah farkının ilavesi nalinde bu nisbetin %32'ye yükseleceği iddia olunarak duruşmada sözlü açıklamaları da dinlenildikten sonra bozulması isteğinden ibarettir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 134. maddesinde de; vergi incelemesinden maksadın, defter, hesap ve kayıtlara dayanılarak ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tesbit etmek ve sağlamak olduğu ve aynı Kanun'un 148. maddesinde de; bu maksadın temini bakımından mükelleflerden veya mükelleflerle muamelede bulunan diğer gerçek ve tüzel kişilerden bilgi istenebileceği hükme bağlanmakla, mükellefle muamelede bulunan kimselerin ifadelerinin de kanıt olarak kabul edilmesi amaçlanmıştır. Uyuşmazlık konusu olayda mükelleften motorlu araç satın almış üç şahsın ifadelerine nazaran, fatura dışında açıktan para ödedikleri tesbit edilmiş olup, verdikleri ifadede şu veya bu şekilde çıkarı bulunmayan ve vergiyi doğuran olayın meydana gelmesinde taraf olan bu şahısların beyanlarının esas alınması suretiyle, mükellef hakkında re'sen takdire gidilmesinde kanuna aykırılık yoktur. Diğer taraftan dosyada mevcut inceleme raporunda ekli 2 nolu tutanakta Ferhat Yılmaz isimli şahıs mükelleften satın aldığı minibüs için 15.000.lira peşin, Eylül 1975 vadeli 16.500.liralık ara bonosu ile ayda 3500. er liralık senetlerle cem'an 115.000. lira keza 3 nolu tutanakta ise Muammer Öztürk'ün 30.000. lirası peşin, bir kaç ay sonrada 28.500. lirayı alış bedeline mahsuben ödediğin! kalan 79.500. lira borcunu ise, 3500. er liralık bonolara bağlayarak cem'an 138.000. liraya satın aldıklarım ifade ettikleri, bu şahısların faturalarda isimleri yazılı gerçek alıcı oldukları anlaşıldığından, ödevli vekilinin Ferhat Semizin 108.500.lira, Muammer Öztürk'ün ise 115.000. lira ödediklerini ifade ettikleri ve gerçek alıcıların ifadelerine başvurulmadığı yolundaki iddialarında isabet görülmemiştir. Yukarıda belirtilen nedenlerle davanın reddine oybirliğiyle karar verildi.