Danıştay Onüçüncü Daire 

İşçilere, işyerinde giyilmek üzere iş güvenliği ve işçi sağlığı açısından verildiği ve bu şekli ile demirbaş niteliği taşıdığı anlaşılan iş elbiselerinin kumaş bedellerinin, ayni bir menfaat olarak kabulü ile vergiye tabi tutulmasına olanak bulunmamaktadır. 193 sayılı Gelir Vergisi Yasası’nın, hangi tür ücret ödemelerinin gelir vergisinden ayrık tutulduğuna ilişkin 23. maddesinde, aynî olarak verilen giysi ve kumaş bedelleri yer almadığına ve anılan yasanın 61. maddesinde de ücret istisnası yolunda herhangi bir hüküm bulunmadığına göre tarhiyatı kaldıran Temyiz Komisyonu kararının gerekçesinde yerindelik görülmemiş ise de dosyada bulunan toplu iş sözleşmelerinin ve itiraz komisyonunda yapılan duruşma sırasında düzenlenen tutanağın bu konu ile ilgili kısımlarının incelenmesinden, uyuşmazlık konuşu giysilerin işyerinde giyilmek üzere iş elbisesi olarak ve iş güvenliği ve işçi sağlığı açısından verildiği, bu şekli ile demirbaş niteliği taşıdığı anlaşıldığından, bunların çalışanlara tanınan bir ayni menfaat olarak kabul suretiyle vergiye tabi tutulmasına olanak bulunmamaktadır. Bu nedenle, sonucu itibariyle yerinde görülen dava konuşu Temyiz Komisyonu kararının bozulması isteği ile açılan davanın reddine oybirliğiyle karar verildi.