Danıştay Dördüncü Daire

Pamuk üreticisine avans verme şeklinde cereyan eden olayda, borç para alanlardan bir iki kişinin ifadesi, faaliyetin ikrazatçılık olduğunu göstermez. Dava, 20.2.1967 günlü noter mukavelesine istinaden alivre pamuk alımı için verildiği iddia edilen avans karşılığında faiz alındığı halde bundan mütevellit gelirin beyan etmediğinden bahisle yapılan tarhiyata ilişkin bulunmaktadır. Davacının M.E. adıl bir kimseye ürettiği 1967 yılı pamuk mahsulünden bir miktarım piyasa fiyatından kiloda 30 kuruş daha aşağı fiyatla salın almak gayesi ile avans verdiği izmir Üçüncü Noterliği'nden düzenlenen mukaveleden anlaşılmakta olduğuna ve iddia edilen bu hususun aksi vergi dairesince tevsik ve ispat edilemediğinden, tarhiyata esas olan ikrazatçılık fiilin sıhhatli bilgi ve donelere dayanmadığı sonucuna varılmaktadır. Danıştay içtihatlarına göre bir kimse hakkında ikrazatçılık nedeniyle tarhiyat yapılabilmesi, o kimsenin bir yıl içinde birden çok şahsa veya aynı şahsa birden çok yılda borç para vermiş olduğu hususunun tevik ve tesbitine bağlı bulunmaktadır. Davacının yukarıda değinilen şekilde resmî belgelerle sabit avans verme yolundaki ısrarlı iddiası nazara alınmaksızın bir şahsın mücerret beyanına istinaden tarhiyatın tasdikine karar verilmesinde kanuni isabet görülmemiştir. Bu nedenlerle davanın kabulü ile hukuki ve kanuni dayanağı bulunmayan Temyiz Komisyonu kararının bozulmasına ve tarhiyatın nihai olarak terkinine oybirliğiyle karar verildi.