Danıştay Onüçüncü Daire

Sadece kara ortak olan emeğini koymuş ortağa, ayrıca ödenen aylık ücretler, gider olarak yazılabilir. 193 sayılı Gelir Vergisi Yasası'nın 41. maddesinin 2 numaralı bendi hükmüne aykırı olarak, kardan %20 pay verdiği kişiye ödediği ücreti gider yazdığı saptanan yükümlü adına 1971 takvim yılı için ikmalen salınan gelir vergisi ve kesilen kusur cezasını; yükümlü teklif döneminde işçisi olduğunu bildirdiği N.G.'ye yalnızca karın %20'sini prim olarak vermeyip ayrıca her ay ücret de ödediğinden ve adı geçeni zarara iştirak ettirmediğinden girişimin ortaklık halinde olduğunu kabul etmeye olanak bulunmadığı, yükümlü ile işçisi arasında akrabalık ilişkisi de bulunmadığından 193 sayılı Yasa'nın 41/2. maddesine dayanılarak yapılan tarhiyatta yerindelik görülmediği gerekçesiyle kaldıran Temyiz Komisyonu ikinci Dairesi kararının; Borçlar Yasası'nın 523. maddesinin 2. fıkrasında 'sözleşmede; ortakların yalnız kar ve zarardan payları belirlenmişse, bu kar ve zararın ikisini de kapsamına alır, ortaklardan biri sermaye olarak yalnız emeğini ortaya koymuşsa zarara ortak olmayarak sadece kara katılması koşulu konulabilir.' denmek suretiyle ortaklığa yalnızca emeğini sermaye olarak koyan bir ortağın kar ortağı olabileceğinin kabul edildiği, 193 sayılı Gelir Vergisi Yasası'nın 41/2. maddesinde teşebbüs sahibinin kendisine ödenen aylık, ücret, ikramiye, komisyon ve tazminatların gider olarak indirilemeyeceğinin hükme bağlandığı, olayda N.G.'nin sermaye olarak emeğini koymak suretiyle teşebbüs sahibi durumuna girdiği ve kendisine ödenen ücretin gider olarak yazılmasında yasal yerindelik bulunmadığı ileri sürülerek bozulması isteğinin reddine oybirliğiyle karar verildi.