Danıştay Onüçüncü Daire

Özel defterler maddi delil olarak kabul edilemeyeceğinden, özel deftere göre ikmalen salınan tarhiyat yersizdir. Umumi Nakliyat Kollektif Şirketi ortağı olan yükümlü adına, 1969 takvim yılı ortaklık hesaplarının incelenmesi sonucu saptanan matrah üzerinde payı oranında ikmalen salınan gelir vergisini; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nda maddi delillerin nelerden ibaret olduğu hususunda bir hüküm bulunmamakla beraber, bunların bir hakkın ispatına yarayan fatura, makbuz, gider pusulası, senet, ilan ve resmi defter gibi vesikaların elması gerektiği, olayda ikmalen tarhiyata esas alınan özel defteri maddi delil niteliğinde olan belgelerden saymaya olanak bulunmadığı, çünkü söz konusu defterde yer alan hesapların gerçek durumu aksettirdiği hususunda inceleme elemanınca karşıt bir inceleme yapılmadığı, yükümlünün de tutanakla saptanan ifadesinde hesapların gerçek durumu aksettirmediğini beyan ederek tutanağı ihtirazi kayıtla imzaladığı, özel bir defteri bulunması bir vergileme olanağının varlığına olup, Vergi Usul Kanunu'nda bu gibi durumlarda takdir yoluyla vergilendirme usulünü getirdiğinden, tarhiyatın aynı kanunun 30 uncu maddesi uyarınca re'sen yapılması gerektiği, bu nedenle özel deftere istinaden ikmalen yapılan tarhiyatta kanuna uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle terkin eden temyiz komisyonu karan aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görüldüğünden davanın reddine oybirliğiyle karar verildi.