Danıştay Dördüncü Daire

Matrahın özel suretle tutulan veya satış defterine ve müşteri ifadelerine dayanılarak tesbiti halinde olayda takdir nedeni olduğundan tarhiyat ikmalen yapılamaz. Maddi delillere dayanılarak saptanan matrah farkı üzerinden mükellef adına ikmalen salınan gelir vergisi ve kesilen kaçakçılık cezasını; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 29. maddesine göre ikmalen vergi tarh edilebilmesi için matrah farkının maddi delillere veya kanuni ölçülere dayanılarak, mikkatırıın katiyetle tesbit edilmiş olması gerektiği anlaşmazlık konusu olayda ise matrahın maddi delil veya kanunî ölçülere dayanmadan özel surette tutulan taksitli satış veya satış takip defterlerindeki kartlara ve müşteri ifadelerine istinaden hesaplanmak suretiyle bulunduğunun anlaşıldığı, bu halin aynı kanunun 30. maddesinde yazılı takdir sebeplerinden olduğu gerekçeleriyle terkin eden Temyiz Komisyonu kararının, bozulması istemiyle açılan davanın reddine oybirliğiyle karar verilmiştir.