Danıştay Dördüncü Daire 

Birden fazla işletmesi olan bir mükellefin, bu işletmelerin biri için bilanço esasına göre defter tutması, V.U.K.’da belirtilen hadleri aşmayan diğer işletmeler için de bilanço esasına göre defter tutulmasını zorunlu kılmaz.

Vergi Usul Kanunu’nun 179. maddesinde, satın aldıkları malları olduğu gibi veya işledikten sonra satan ve yıllık alımlarının tutarı 400.000 lirayı veya satışların tutarı 440.000 lirayı aşanların birinci sınıf tüccar sayılacağı, 176. maddede de birinci sınıf tüccarların bilanço esasına göre defter tutacakları 180. maddesinde ise iş hacmi bakımından ikinci sınifa dahil tüccarların, bir hesap döneminin iş hacmi 177. maddede yazılı hadlerden %’20 yi aşan nisbette fazla olması halinde bu şartların tahakkukunu takip eden hesap döneminden başlıyarak birinci sınıfa geçecekleri belirtilmiştir.

Olayda, mükellefin şahsî işinin, iş hacmi birinci sınıf tüccarlar için belirtilen hadleri aşmadığı ve tarhiyatın şahsî işi için yapıldığı uyuşmazlık konusu değildir.

Bu durumda, ortaklık faaliyetinin devam ettiği kabul edilse dahi her işletme ayrı bir muhasebeyi gerektirdiği gibi kanunlarımızda bir şahsın birden fazla işletme sahibi olmasını önleyen bir hüküm bulunmadığından ve birden fazla işletme sahibi olan şahsın bunlardan birinde birinci sınıf tüccar olarak bilanço esasına göre defter tutması halinde diğerleri içinde aynı esasa göre defter tutmasını zorunlu kılan bir hüküm bulunmamaktadır. Bu nedenle davanın kabulü ile sözkonusu Temyiz Komisyonu kararının bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.