Danıştay Onüçüncü Daire

Yükümlünün oturduğu evin kira bedelini indirme olanağı, gayrimenkulun bugünkü kullanış şekline değil, bir konuta sahip olma şartına bağlıdır. 1968 takvim yılında fuzuli zarar mahsubunda bulunduğu saptanan yükümlü adına ikmalen salınan gelir vergisi ve kesilen kaçakçılık cezasını; 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 74. maddesinin 10 numaralı bendinde, sahibi bulundukları konutları kiraya verenlerin kira ile oturdukları yerlerin kira bedelinin gayrimenkul sermaye iradında gayrisafi hasılattan gider olarak indirilmesinin kabul edildiği, buna göre yükümlünün oturduğu evin kira bedelinin gider olarak indirilmesi olanağının, gayrimenkulun bugünkü kullanış şekline değil, bir konuta sahip olma şartına bağlandığı, olayda kiraya verilen binanın apartman olarak inşa edildiği ve konut olarak kullanılırken kiraya verildiği ve tahliyesinde eski haline getirilerek teslim olunacağı hususu tutanak ile saptandığına göre, oturulan evin kirasının hasılattan indirilmesinde kanuna aykırı bir cihet bulunmadığı, teklif yılında apartmanın okul ve otel olarak kullanılmasının durumu değiştirmeyeceği, bu durumda yükümlünün 1967 yılma ait gayrimenkul sermaye iradından kira ile oturduğu konuta ödediği 12.000 lira kirayı düşmesi kanuna uygun olduğundan bu yıldan 1968 yılma devreden 10.043 lira nazarın 1968 yılında beyan edilen 45.738 liradan mahsubu suretiyle 1968 yılı matrahının 35.695 liraya tadili ve matrah farkı beyanname dışında ayrıca bir incelemeye ihtiyaç göstermeksizin 1966 ve 1968 yılı beyannamelerinde yazılı bilgilere göre tespiti mümkün olan noksan bildirmeden ileri geldiğinden cezanın kusura tahvili icab edeceği gerekçesi ile değişiklikle onayan Vergiler Temyiz Komisyonu ikinci Dairesi kararının; yükümlünün ihtilaflı yılda önceki yıllar zararının mahsup ederek zarar beyan ettiği, oysa yapılan inceleme sonucunda 1967 yılında zarar değil 1.756 lira karlı durumda bulunduğunun saptandığı, Temyiz Komisyonu’nun konut kavramım yanlış yorumladığı, iddiasıyla bozulması isteğinin reddine oybirliğiyle karar verildi.