Danıştay Dördüncü Daire 

1. Amorti edilmiş arabaya yapılan ve iktisadi değeri arttıran giderlerin amortismana tabi tutulması gerekir.

2. Motorlu Taşıtlar Vergisi gider yazılamaz. 1972 takvim yılı işlemlerinin incelenmesi sonucunda; 2 adet Anadol ve 1 adet Chevrolet arabaya yaptırılan kasalara ait masrafların, kira ile tutulan istanbul irtibat Bürosu için yapılan masrafların ve telefon apreyi bedelinin amortismana tabi tutulmayarak bir defada gider kayde dilmiş elması ile şirketin bölge müdürleri ile mümessillerine tahsis edilen otomobillerin motorlu kara taşıtları vergilerinin gider olarak kaydedilmiş olmaları nedeniyle tesbit edilen 52.240.80 liralık matrah farkı üzerinden ödevli şirket adına ikmalen yapılan cezalı tarhiyatı; Chevrolet arabanın 1967 yılında amortisman süresini doldurduğu, Anadol arabaların ise amortisman itfa süresini doldurmadıklarının anlaşıldığı, Chevrolet arabaya yapılan masraf değer artırıcı mahiyette olmadığından, bu vasıta için yapılan masrafın doğrudan gider kaydının yerinde olduğu, Anadol arabalar için yapılan masraflar ise değer artırıcı olduğundan bu masrafın amortisman yolu ile itfa edilmesi gerekeceği, şirkete ait ve personele tahsis edilen vasıtalar için ödenen motorlu kara taşıtları vergilerinin 193 sayılı Kanun’un 40. maddesi 5. bendi uyarınca masraf olarak kaydedilmelerinin yerinde olduğu gerekçesiyle matrah farkım 31.920.80 liraya tenzil suretiyle tadilen tasdik eden Temyiz Komisyonu kararının; dilekçede yazılı nedenlerle bozulması isteminden ibarettir. .

Arabalara yapılan kasalar için ödenen giderlerin 213 sallı Vergi Usul Kanunu’nun 272. maddesi hükmü karşısında iktisadi değeri artırıcı giderler olmasına ve arabanın amorti edilmiş olmasının arabaya yapılan kasanın amortismana tabi tutulmasına engel teşkil etmemesine göre 16.000 liralık giderin matrahtan tenziline isabet görülmemiştir.

Davanın bu nedenlerle kabulü ile Temyiz Komisyonu kararının bozulmasına ve 16.000+4320=20.320 liranın re’sen matraha alınmasına oybirliğiyle karar verildi.