Danıştay Dördüncü Daire 

işçiler adına çalışma süreleri ve aldıkları ücretler nazara alınarak ayrılan ve belli şartların gerçekleşmesi halinde işçilere ödenecek meblağlar, kurumun tasarrufunda bulunduğu sürece gider olarak yazılamaz. Olayda bir çözüme ulaşabilmek için kurum ile kurumda çalışan 583 personel arasında yapılan sözleşmenin özelliği ve ana karakteri üzerinde durmak gerekmektedir. Sözleşmeye göre, kurumda çalışan her işçi adına kurum bir defaya mahsus olmak üzere 1971 yılı sonu itibariyle kurumda çalışan süreleri ve aldığı ücret tutarları gözetilmek suretiyle belirli bir meblağ ayrılacak, ayrılan meblağın işçi tarafından taleb edilmesi için işten ayrılmak isteyen işçilerin kurumdan isteyebileceği kanuni herhangi bir tazminat hakkının doğmamış olması gerekecek, eğer böyle bir alacak hakkı doğmuşsa, bu meblağ ayrılan fondan mahsup edildikten sonra artan olursa işçiye ödenecektir. Görüldüğü gibi, sözleşme şarta bağlı bir ödemeyi öngörmekte olup şirket defterlerinde işçiler adına ayrılmış bu meblağlar şartlar doğana kadar işçinin değil kurumun emir ve istifadesinde kalmaya devam etmektedir, işçi açısından talep edilebilme hakkı sözleşmede belirtilen şartların meydana gelmesine bırakıldığından, uyuşmazlık yılında gerek nakten ve gerekse hesaben tahakkuk etmiş bir ücret sözkonusu olmadığı gibi işçiler açısından herhangi bir alacak da doğmamış bulunmaktadır. Ancak, ilerde sözkonusu şartlar doğarsa, ilgilendirdiği işçiler adına ayrılmış olan meblağdan şartın elverdiği ölçüdeki miktarı talep edebilir duruma geleceğinden, ancak bu halde yıl için tahakkuk etmiş ücret olarak kurum giderleri arasına alınabilecektir. Henüz gider niteliği kazanmamış ihtilaf konuşu meblağın ve dönem matrahına ilavesi ile yapılan tarhiyatın terkininde kanuna uyarlık bulunmamaktadır. Bu nedenle davanın kabulü ile Temyiz Komisyonu kararının bozulmasına oyçokluğuyla karar verildi.