Danıştay Onüçüncü Daire 

Bilanço esasına göre defter tutması gerekenler işletme hesabı esasına göre defter tutamazlar.

1967 takvim yılında bilanço esasına göre defter tutması gerekirken işletme hesabı esasına göre defter tuttuğu iddiası adına re’sen takdir yolu ile salınan gelir vergisi ve kesilen kaçakçılık cezasını, yükümlünün teklif yılında bilanço, esasına göre defter tutmadığı ihtilafsız bulunduğundan olayda takdir sebebinin var olduğunun kabulü gerekeceği, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 179. maddesi ile birinci sınıf tüccarların bilanço esasına göre defter tutmak yükümü altına konulmalarındaki amacın, iş hacmi ikinci sınıf tüccarlara göre çok daha geniş olup bu grubun ticarî ilişkilerinde mevcut çeşitli işlemlerin kontrol ve murakabesi, dolayısıyla sıhatli bir vergi incelemesi yapılması olanağının sağlanması olduğu bu durumda bilanço esasında defter tutması gerekirken işletme hesabı esasında defter tutan yükümlünün hesaplarının sıhhatli bir vergi incelemesine olanak verdiğinin düşünülemiyeceği, söz konusu matrahın o yolun iktisadi konjoktürü, geçim olanağı ve şartları, işyerinin mevkii, oturulan yer gibi özel hallerle kıyaslanması gerektiği, yükümlü adına takdir edilmiş bulunan matrahın emsallerine ve teklif yılı konjoktürüne göre mutedil ve muvafık olduğu kanaatine varıldığı, ancak yükümlüye kasıt izafe edilemiyeceğinden cezanın kusura çevrilmesi gerekçesi ile değişiklikle onayan Temyiz Komisyonu Karannın yerinde olduğuna çoğunlukla karar verildi.