Danıştay Onüçüncü Daire

Yıllara yaygın tüm inşaat işlerinde giderler bir zarar unsuru olarak diğer gelirlerden indirilmeyerek, inşaatın devam ettiği yıllarda aktifleştrilmelidir. Bir inşaat işinin 42. madde kapsamına girip girmemesinin önemi, ticari kazancın vergilendirilmesinde istisnai hükümlere tabi olup olmama yönünden önem taşımaktadır. Kendi nam ve hesabına yapılan özel inşaatların Gelir Vergisi Kanunu'nun 42. maddesi kapsamına girmeyeceği Dairemizin süregelen içtihatlarından bulunduğu gibi bu inşaatlara ait giderlerin inşaatın devam ettiği yıllarda ticari faaliyete ilişkin zarar olarak kabulü ile diğer gelirlerden mahsubu da mümkün değildir. Çünkü sözkonusu giderler iktisadi bir kıymetin (inşaatın) oluşumuna yol açan ve onun değerini arttıran bir nitelik taşıdığından, aktifleştirilmesi gereken giderlerdendir. O halde, ister Gelir Vergisi Kanunu'nun 42. maddesi kapsamına giren resmî ve özel sektöre karşı taahhüt edilen inşaat işlerinde, isterse özel inşaat işlerinde giderler açısından yapılacak işlem, bu giderlerin inşaatın devam ettiği yıllarda aktifleştirilmesi olup, yıllara yaygın inşaat işlerinin anılan madde kapsamına girip girmemesinin önemi ticari kazancın vergilendirilmesinde 42. madde ile getirilen istisnai hükümlere tabi olup olmama yönünden değer taşımasıdır. inşaat giderlerinin işin devam ettiği yıllarda aktifleştirilmesi gerektiği esası, 42. madde hükmü gereği olmayıp, Vergi Usul Kanunu'nun 270, 271, 272, 283 ve 313. maddeleri hükmü gereği olduğundan değişik bir görüşle tarhiyatı kaldıran Temyiz Komisyonu kararında isabet görülmemiştir. Yukarıdaki nedenlerle davanın kabulü ile yeniden yapılacak inceleme sonucuna göre bir karar vermek üzere temyiz komisyonu yedinci dairesi kararının bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.