Danıştay Dördüncü Daire

İşten çıkartılan işçiler adına tahakkuk ettirilip, henüz nakden ödenmemiş kıdem tazminatı gider olarak yazılabilir. 1971 takvim yılı işlemlerinin incelenmesi sonucunda davalı kurum adına ikmalen salınan Gelir (Stopaj Md. 96) ve kesilen kaçakçılık cezasını; uyuşmazlığın, işveren kurum tarafından ilgili yılda işten çıkarıldığı ihtilafsız bulunan işçilere iş Kanunu gereğince ödenmesi zorunlu olup, tahakkuk ettirilen fakat henüz akden tediye edilmemiş olan kıdem tazminatı tutarlarının gider yazılıp yazılamayacağı hususuna ilişkin bulunduğu, Gelir Vergisi Kanunu'nun 38, 39. maddeleriyle Vergi Usul Kanunu'nun 192, 283, 287, 288. maddeleri hükümlerinin birlikte incelenmesi halinde ticari teşebbüs için borç niteliği kesinleşmiş olup, henüz tediye edilmemiş giderlerin ticari kazancın tesbitinde nazara alınması gerektiği sonucuna varıldığı, bu durumda mükellef kurum tarafından yapılan işlemde kanuna aykırılık bulunmadığı gerekçeleriyle terkin eden Temyiz Komisyonu Birinci Dairesi kararının; ilgili yılda fiilen ödenmeyen meblağın gider yazılamayacağı, kıdem tazminatının işveren tarafından istenerek ödenen bir tazminat olduğu iddialarıyla bozulması isteğinden ibarettir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 287. maddesinde '... Cari hesap dönemine ait olup, henüz ödenmemiş olan giderler mukayyet değerleri üzerinden pasifleştirmek suretiyle değerlenir' denilmektedir. Olayda ise 31.3.1971 tarihinde feshi ihbarda bulunulan işçilerin ilgili yılda işten çıkarıldıklarının ihtilafsız bulunduğu komisyon kararında belirtildiği gibi, aksi de Vergi Dairesi Müdürlüğü'nce iddia edilmemektedir. İşten çıkarılan işçiler için iş Kanunu hükümleri uyarıca hesaplanıp tahakkuk ettirilen kıdem tazminatı tutarları teşebbüs için kati bir borç teşkil ettiğinden adı geçen meblağın giderlere intikal ettirilmesi yukarıda yazılı kanun hükmüne uygun bulunmaktadır. Bu nedenle davanın reddine, oybirliğiyle karar verildi.