Danıştay Onüçüncü Daire

Orman idaresinden almış olduğu odunları satarak kazanç sağlayan yükümlünün esnaf muaflığından yararlanması söz konusu iken, adına tarhiyat yapılması yersizdir. 1966 yılında orman idaresinden (bir kısmı hizmet karşılığında, bir kısmı para karşılığında) almış olduğu odunları satarak elde ettiği kazanç dolayısıyla adına salınan (götürü) gelir vergisi ve kaçakçılık cezasını; 193 sayılı Kanun'un 37. maddesi uyarınca elde edilen kazancın ticari kazanç olduğu, faaliyetin arşiv kayıtlarından çıkarılmış bulunduğu, olayda kastın varlığından söz edilemeyeceği kusur cezası yönünden zaman aşımı bulunduğu gerekçesiyle cezayı terkin etmek ve vergi aslına da indirim uygulamak suretiyle değişiklikle onayan Temyiz Komisyonu Birinci Dairesi kararının; dilekçede yazılı nedenlerle bozulması isteğinden ibarettir. Yükümlü söz konusu odunların kendisine kesim, istif ve nakil karşılığında ücret olarak verildiğini iddia etmekle beraber bunu kanıtlayamadığından iddiası bir gerçek olarak kabul edilememiş ise de, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 9. maddesinin 1 numaralı bendi uyarınca, motorlu nakil vasıtası kullanmamak şartıyla gezici olarak veya bir işyeri açmaksızın perakende ticaret ile uğraşanlar gelir vergisinden muaf tutuldukları cihetle aksi yönde verilmiş Temyiz Komisyonu kararının bozulmasına, tarhiyatın nihai olarak terkinine, oybirliğiyle karar verildi.