ARALARINDA ORTAKLIK İLİŞKİSİ DE OLSA BİR ŞİRKETİN BAŞKA BİR ŞİRKETİN
BORÇLARINI SEBEPSİZ ÜSTLENMESİ SURETİYLE BORÇLANDIĞI MİKTARLARIN GİDER
YAZILMASI MÜMKÜN OLMADIĞI GİBİ BUNLARIN REESKONTA TABİ TUTULMASI VE BU
SURETLE HESAPLANAN BORÇ TUTARININ GİDER OLARAK KABUL EDİLEMEYECEĞİ
HK.

Uyuşmazlık, Banker Kastelli Menkul Değerler Ticaret Anonim Şirketinin
ortağı bulunduğu yani şirketlerin Ziraat Bankası'na olan borçlarının
ödenmesi amacıyla davacı Kastel İnşaat Taahhüt Anonim Şirketi tarafın-
dan üstelenilerek borç senedi verilmesi ve bu senetlerin 31.12.1986 ta
rihi itibariyle reeskonta tabi tutulması sonucu ortaya çıkan miktarın
gider yazılıp yazılamayacağına ilişkindir. 5422 sayılı Kurumlar Vergi-
si Kanununun 13.maddesiyle safi kurum kazancının tespitinde uygulanma-
sı öngörülen 193 sayılı Gider Vergisi Kanununun 40.maddesinin 1 numara
lı bendinde, safi kazancın tespitinde, ticari kazancın elde edilmesi
ve idame ettirilmesi için yapılan genel giderlerin net kazancın saptan
masında gider olarak indirilebileceği kabul edilmiş olup Davacı Anonim
Şirketin, tasfiyeye tabi Banker Kastelli Menkul Değerler Ticaret Ano-
nim Şirketinin yan şirketlerinin borçlarını üstlenmesinin, ticari ka-
zancın idamesi ve elde edilmesi için gerekli olup olmadığının tespiti
gerekir. Olayda, Kastel Menkul Deıerler Ticaret Anonim Şirketinin 35
sayılı KHK Ek 60.maddesine göre yapılan tasfiye sonucu 11.5.1984 tari-
hinde Kastel İnşaat Taahhüt Sanayi A.Ş.ile olan ortaklığının son buldu
ğu, daha sonra 14 Şubat 1986 tarihinde Ziraat Bankası, Tasfiye Kurulu
ve bankerlik şirketinin yan kuruluşları ile yapılan sulh sözleşmesiyle
bankerlerin yan kuruluşlarının borçlarının Kastel İnşaat A.Ş. tarafın-
dan üstlenildiği ve bu sözleşmenin Asliye Ticaret Mahkemelerince onay-
landığı görülmüştür. Tasfiye hukuku çerçevesinde üstlenilen bu borçlar
vergi hukuku açısından, ticari kazancın elde edilmesiyle doğrudan ilgi
li olan başka bir anlatımla ancak bu giderlerin yapılmasıyla ticari ka
zancın elde edilmesi veya kazancın daha yüksek miktara ulaşabilmesi
için yapılan giderlerden olmadığı açıktır. İşle ilgisi olmayan bir gi-
derin sözleşmeye dayalı olsa bile gider olarak yazılması olası olmadı-
ğı gibi ödemenin tasfiye kurulu ve mahkeme tarafından yerinde görülme-
si bu borçların gider olarak yazılmasını haklı ve gerekli kılmaz. Bu
durum gözetilmeden, borçların reeskontu sonucu gider yazılan miktarın
matrah farkı olarak kabulü gerekirken matrahtan çıkarılması yolunda ve
rilen mahkeme kararında isabet görülmemiştir.

Bu nedenle Vergi Dairesi Müdürlüğü temyiz isteminin kabulü ile Vergi
Mahkemesi kararının bozulmasına karar verildi.

 

(DAN-DER, SAYI:82-83) (BŞ/YÖ)