|
ISRAR NİTELİĞİ TAŞIMAYAN KARARLARA KARŞI YAPILAN TEMYİZ BAŞVURULARININ
DAVA DAİRELERİNCE İNCELENMESİ GEREKTİĞİ HK.
Ortağı olduğu limited şirketin 1989-1990 yıllarına ilişkin ödenmeyen
vergi borçlarının tahsili amacıyla davacı adına ödeme emri düzenlen-
miştir.
Ödeme emrine karşı açılan davayı inceleyen Bursa Vergi Mahkeme-
si 1994/448 sayılı kararıyla; 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 8 inci
maddesine göre mükellef ve vergi sorumlusunun limited şirket olduğu,
aynı Yasanın 10 uncu maddesi hükmünde de tüzel kişilerin sorumlulukla-
rına ilişkin esasların yer aldığı, bu hükümlere göre ödenmediği belir-
tilen vergi ve buna bağlı alacaklar için öncelikle şirketin mal varlı-
ğına gidilmesi ve borcun şirket varlığından tamamen veya kısman alına-
maması halinde kendilerine düşen kanuni ödevleri yerine getirmeyen ka-
nuni temsilcilerin varlıklarına müracaat edilmesi gerektiği, olayda,
vergi dairesince ödenmeyen alacakların tahsili için şirket varlığına
gidilmeden ve tahsil edilemeyeceği veya kısmen tahsil edileceği hususu
ortaya konulmadan doğrudan davacı adına ödeme emri düzenlenmesinin hu-
kuka uygun olmadığı gerekçesiyle dava kabul edilerek, dava konusu öde-
me emri iptal edilmiştir.
Vergi dairesi müdürlüğünün temyiz istemini inceleyen Danıştay
Üçüncü Dairesi 1.6.1995 günlü ve ... sayılı kararıyla; davacı şirketin
1989-1990 yıllarına ilişkin ödenmeyen vergi borçlarının tahsili ama-
cıyla davalı idarece ... tarihleri arasında şirkete ait 67 kalem men-
kul malın satışa çıkarıldığı, bu satıştan elde edilen paranın şirket
borçlarını karşılamaması üzerine kalan borcun, şirket ortaklarından
hisseleri oranında tahsili için takibe alındığı, kalan cüz'i miktarda-
ki menkul malın ise alıcı çıkmaması nedeniyle satılamadığı, satış iş-
lemlerine devam edildiği, bunların satılması halinde elde edilecek ge-
lirin de şirket borcunu karşılamayacağının anlaşıldığı, bu durumda
şirketten tahsil imkanı bulunmadığı sabit olan bakiye amme alacağının
tahsili amacıyla ortaklar adına hisseleri oranında doğrudan takibata
geçilmesinin kanuna uygun olduğu, ödeme emrinin 6183 sayılı Kanunun 35
inci maddesinde belirlenen sorumluluk sınırları içinde kalan tutarının
tasdik edilmesi gerekeceği gerekçesiyle mahkeme kararını bozmuştur.
Bozma kararı üzerine yeniden incelenen dosyada Bursa Vergi Mah-
kemesi 12.12.1995 günlü ve ... sayılı kararıyla; şirketten tahsil im-
kanı bulunmadığı sabit olan bakiye amme alacağının tahsili amacıyla
ortaklar adına hisseleri oranında doğrudan takibata geçilmesi yasaya
uygun ise de; davacı ...'ün şirket müdürü olarak vergi ve ceza borçla-
rı ödenmeyen 1989-1990 yıllarında ... değerle 150 hisseye sahip olduğu
ve hisselerinin tamamını ... tarihinde ...'a devrettiği, davacının
şirketle maddi ve ticari bağlantısı kalmadığının anlaşıldığı, 6762 sa-
yılı Türk Ticaret Kanununun 520 nci maddesi hükmüne göre devir işlemi
yürütüldüğü ve davacının hissesinin tamamını devralan ...'ın devraldı-
ğı hisselerin borçlu mu alacaklı mı olduğunu bilerek devraldığı, bu
durumda, şirketteki hissesinin tamamını ödeme emrinin 3 Eylül 1993 ta-
rihinde tebliğinden önce 28.4.1992 tarihinde devreden davacının şirke-
tin devirden önceki 1989 ve 1990 dönemiyle ilgili vergi borçlarından
sorumlu tutulamayacağı gerekçesiyle ilk kararında sonuç itibarıyla di-
renmiştir.
Direnme kararını temyiz eden vergi dairesi müdürlüğü bozma ka-
rarına uymayan Mahkeme kararının hukuka uygun olmadığını ileri sürerek
bozulmasını istemiştir.
Ortağı bulunduğu limited şirketin 1989-1990 takvim yıllarına i-
lişkin borçlarının tahsili amacıyla davacı adına düzenlenen ödeme em-
rinin iptali yolundaki vergi mahkemesi kararı temyiz edilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden, Danıştay Üçüncü Dairesinin bozma ka-
rarından önce verilen ilk kararda; kamu alacağının şirket varlığından
tahsili yoluna gidilmeden davacı adına ödeme emri düzenlenmesi hukuka
aykırı bulunarak ödeme emrinin iptaline karar verildiği, mahkemenin
vardığı bu yargıyı benimsemeyen Danıştay Üçüncü Dairesinin bu kararı,
şirket varlığından tahsil için tüm hukuksal araçlar kullanılmasına
karşın borcun şirket varlığından tahsil edilemediği, bu yüzden paydaş-
lar adına takibe başlanmasında yasaya aykırılık bulunmadığı, ödeme em-
rinin, 6183 sayılı Yasanın 35 inci maddesinde belirtilen sorumluluk
sınırları içinde kalan kısmının onanması gerektiği sonucuna ulaşarak
bozduğu, bozma kararından sonra verilen kararda ise sözü geçen 35 inci
maddede öngörülen düzenleme karşısında, şirketteki payını 28.4.1992
gününde bir üçüncü şahsa devreden davacının, şirket borcundan sorumlu
tutulamayacağından bahisle ilk kararda sonuç itibarıyla ısrar edildi-
ğinin belirtildiği saptanmaktadır.
Bozma kararından sonra verilen bu karar, 2577 sayılı Yasanın 49
uncu maddesinde ifadesini bulan anlamda bir ısrar kararı niteliği ta-
şımamaktadır.
Kurulumuz, vergi mahkemelerinden verilen ısrar kararlarını tem-
yizen incelemekle görevli kılındığı ve bu dosyada temyiz istemine konu
yapılan karar ısrar kararı niteliğinde bulunmadığından, vergi dairesi
müdürlüğü temyizinin Danıştay Üçüncü Dairesince sonuçlandırılması ge-
rektiğine ve dosyanın Danıştay Üçüncü Daire Başkanlığına gönderilmesi-
ne, karar verildi.
X - K A R Ş I O Y
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesi
hükmü uyarınca Danıştay Üçüncü Dairesince verilen bozma kararı kesin
hükümler içermektedir. Mahkeme, bozma gerekçesinin tamamen dışında,
başka gerekçelere dayanarak bozma kararına uymadığını açık bir biçimde
belirtmiştir. Bu durum, mahkemenin bozma kararına karşı ısrar ettiğini
açıkca göstermektedir.
Israr kararına karşı temyiz istemlerinin incelenme yeri ise Da-
nıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu olduğundan, dosyanın Üçüncü
Daireye gönderilmesine dair karara karşıyız.
(MT/ES)
|