|
KAMU KURUMU OLAN DAVACININ, ANAOKUL VE GÜNDÜZ BAKIMEVİ İŞLETİLMESİNDEN
ELDE EDİLEN KAZANÇLARININ 5 YIL SÜREYLE VERGİDEN İSTİSNA OLDUKLARINA
İLİŞKİN İSTİSNA BELGESİ BULUNMADIĞINDAN KVK 8/15.MADDESİNDEN YARARLAN-
MASI MÜMKÜN OLMADIĞI HK.
Anaokulu ve Gündüz Bakımevi İşletmeciliği faaliyetinden dolayı 1990 yı
lı Kurumlar Vergisi Beyannamesini vermeyen davacı kurum adına re'sen
takdir yoluyla kurumlar vergisi salınmış kaçakçılık cezası kesilmiş-
tir. Ankara 2.Vergi Mahkemesi 26.4.1993 gün ve 1993/457 sayılı kararıy
la, davacı kurum 5422 sayılı Kurumlan Vergisi Kanunu'nun 7/13.maddesi-
ne göre Genel ve Katma bütçeli idare kapsamında bulunmadığından kurum-
lar vergisinden muaf tutulması mümkün olmamakla beraber, aynı yasanın
8/15.maddesinde, yasanın öngördüğü şartlarda kurulan kreşlerin kazanç-
ları 5 yıl süre ile kurumlar vergisinden istisna edildiğinden, davacı
kurumun işletmesinin bu madde içinde mütalaa edilmesi ve kazancının ku
rumlar vergisinden beş yıl istisna tutulması gerektiği, bu durumda tak
dir komisyonu kararına dayanılarak yapılan tarhiyatta yasal isabet gö-
rülmediği gerekçesiyle vergi ve cezanın kaldırılmasına karar vermiş-
tir. Vergi Dairesi Müdürlüğü, istisnadan yararlanmak için 31 No'lu Ge-
nel Tebliğde belirtilen şartların yerine getirilmesi gerektiğini ileri
sürerek kararın bozulmasını istemektedir.
8.12.1987 gün ve 19658 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan "Kamu Kurum
ve Kuruluşlarınca Açılacak Çocuk Bakımevleri Hakkında Yönetmelik" uya-
rınca kurulan anaokulu ve gündüz bakımevini işleten davacı kurumun
1990 yılına ilişkin kurumlar vergisi beyannamesini vermemesi üzerine
yapılan cezalı tarhiyata dava açılmıştır.
5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 7/13.maddesinde, genel ve kat-
ma bütçeli dairelere ait olup sadece kamu mensuplarına hizmet veren,
kar amacı gütmeyen ve üçüncü kişilere kiralanmayan kreş, konukevleri
ve bunların kantinlerinin kurumlar vergisinden muaf olacağı belirtil-
miştir. Davacı kurum genel bütçeli idare kapsamında olmadığından Kurum
lar Vergisinden muaf olması mümkün değildir.
Aynı Yasının 8/15.maddesinde, okul, kreş ve spor tesisleri ile 50 ya-
tak (kalkınmada öncelikli yörelerde 35 yatak) kapasitesinden az olma-
mak üzere yurt ve sağlık tesislerinin (huzurevleri dahil) işletilmesin
den elde edilen kazançların, ilgili Bakanlığın görüşü alınmak suretiy-
le Maliye ve Gümrük Bakanlığının belirleyeceği usul ve esaslar dahilin
de 5 yıl süreyle kurumlar vergisinden müstesna tutulacağı, istisnanın
kuruluşların faaliyete geçtiği tarihten itibaren başlayacağı öngörül-
müştür.
Maliye Bakanlığınca bu konuda yayımlanan 31 No'lu Kurumlar Vergisi Ge-
nel Tebliğinde, söz konusu istisnadan yararlanmak isteye mükelleflerin
Bakanlığa başvurmaları gerektiği, bu başvuru üzerine ilgili Bakanlığın
veya bakanlıkların olumlu görüşü alındıktan sonra kendilerine 5 yıl sü
reyle vergiden istisna olduklarına ilişkin belge verileceği belirtil-
miştir. Davacı kurum 20.1.1989 tarihli dilekçe ile Maliye Bakanlığına
müracaat ederek anaokulu ve gündüz bakımevi işletmesinden elde edilen
kazançların kurumlar vergisinden istisna edilmesini istemiş, Maliye Ba
kanlığı 4.6.1991 gün ve 039695 sayılı yazısıyla, sözü edilen kazançla-
rın kurumlar vergisinden istisna edilmesinin mümkün olmadığını bildir-
miştir. Bu haliyle, istisna belgesi bulunmayan davacı kurumun Kurumlar
Vergisi Kanununun 8/15.maddesinden yararlanmasına da olanak bulunmamak
tadır.
Ancak, yukarıda anılan yönetmeliğin 13.maddesinde, her çocuk için alı-
nacak aylık ücret, Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Mü-
dürlüğünün kreşleri için tesbit edilecek aylık ücretlerin üzerinde ol-
mamak kaydıyla her mali yıl başında Maliye ve Gümrük Bakanlığınca be-
lirleneceği, ücretin tesbitinde çocukların beslenme ve eğitim giderle-
ri gözönünde bulundurulacağı, çocuk velisinden aylık ücret dışında ki-
ra, ısıtma, aydınlatma, personel ve demirbaş giderleri için ayrıca üc-
ret alınmayacağı belirtilmiştir. Yönetmeliğin bu maddesi ile belirle-
nen ücret politikası karşısında, davacı kurumun vergiye tabi kazanç el
de etmesi söz konusu olamaz. İdarece aksi yönde yapılmış bir tesbit de
bulunmamaktadır. Vergi dairesince ileri sürülen iddialar, Vergi Mahke-
mesinin tarhiyatın terkini yolundaki kararını kusurlandıracak nitelik-
te görülmemiştir.
Bu nedenle temyiz isteminin reddine karar verildi.
(DAN-DER; SAYI:91) ŞT/ES
|