Danıştay Dördüncü Daire

1) Finansman gideri yanında finansman geliri de sağlamış bulunan mükelleflerin, finansman giderleri toplamından finansman gelirleri düşülmeden gider kısıtlamasına tabi tutulması, gelir ve kurumlar vergisinde, mali güce göre vergileme ilkesinin sonucu olan, safi gelirin vergi konusu edileceği ilkesine aykırıdır. Bu nedenle aksi yöndeki tebliğ hükmü yerinde görülmemiştir. 2) 55 Sayılı Kurumlar Vergisi Genel Tebliği'nin 8. bölümündeki finansman giderlerinin netleştirilmesini engelleyen hüküm hakkında teminat aranmaksızın yürütmenin durdurulması hk. İstemin Özeti: 08.02.1997 günlü ve 22902 Sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 55 Seri Numaralı Kurumlar Vergisi Genel Tebliği'nin 8 ve 9. bölümlerinin iptali dileğiyle açılan dava sonuçlanıncaya kadar yürütmenin durdurulması isteminden ibarettir, Karar: 55 Seri No.lu Kurumlar Vergisi Genel Tebliği'nin dava konusu edilen bölümleri davacı şirketin hukukunu etkileyen yeni hükümler öngörmesi nede niyle idari dava konusu teşkil edebileceğinden, aksi yöndeki savunma yerinde görülmemiştir. 5422 Sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 15. maddesinin 13. bendi ile göndermede bulunulan, 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanununun 41. maddesinin 8. bendinde,'Vergi Usui Kanunu hükümlerine göre, dönem sonu stoklarım son giren ilk çıkar yöntemine göre değerleyen veya amortismana tabi iktisadi kıymetlerim yeniden değerlemeye tabi tutanların, işletmede kullandıkları yabancı kaynaklara ilişkin faiz, komisyon, vade farkı, kar payı, kur farkı ve benzeri adlar altında yaptıkları giderler ve maliyet unsurları toplamına (yatırım maliyetine eklenenler hariç) aşağıdaki indirim oranının uygulanması suretiyle bulunacak kısmın %25'inin gider olarak kabul edilmeyeceği belirtilmektedir. 55 Sayılı Kurumlar Vergisi Genel Tebliği'nin 8. bölümünde 'Finansman giderlerinin yanı sıra finansman geliri de elde etmiş olan mükelleflerin gider kısıtlaması uygulamasında sözkonusu gelir ve giderlerim birbiri ile mukayese etmek suretiyle netleştirmeleri mümkün olmayıp, finansman giderleri toplamının gider kısıtlamasına konu edilmesi gerekmektedir' denilmiştir. Finansman gideri yanında finansman geliri de sağlamış bulunan mükelleflerin, finansman giderleri toplamından finansman gelirleri düşülmeden gider kısıtlamasına tabi tutulması, gelir ve kurumlar vergisinde, mali güce göre vergileme ilkesinin sonucu olan, safı gelirin vergi konusu edileceği ilkesine aykırıdır. Bu nedenle aksi yöndeki tebliğ hükmü yerinde görülmemiştir. Tebliğin, 9. bölümünün 2. paragrafında, 'Seçimlik hakkın kullanılması suretiyle genel idare giderlerinin doğrudan gider yazıldığı durumda da bu giderlerin içerisinde yer alan ve mal maliyetine yüklenmesi mümkün bulunan finansman giderlerinin gider indirimi kısıtlamasına tabi olmaması uygun görülmüştür. Ancak, genel idare giderleri içerisinde yer alan finansman giderlerinden Vergi Usul Kanununun 275. maddesi uyarınca mal maliyetine pay verilmesi mümkün olmayan kısmın ise gider indirimi kısıtlamasına tabi tutulması gerekmektedir' denilmiştir. Bu düzenleme, sadece imalat faaliyeti ile uğraşan ve bu mamullerim satan firmaların finansman giderlerini ayrıştırmaya tabi tutmadan tümünün gider yazılması olanağını tanıdığından, kanuna aykırı görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, 55 Sayılı Kurumlar Vergisi Genel Tebliği'nin 8. bölümündeki finansman giderlerinin netleştirilmesini engelleyen hüküm hakkında teminat aranmaksızın yürütmenin durdurulmasına, 9. bölüme ilişkin istemin reddine, 870.000 lira yürütmenin durdurulması harcının davacıdan tahsiline, oybirliği ile karar verildi.