Danıştay Onüçüncü Daire 

Gayrimenkul alım ve satımında devamlılık bulunması yapılan faaliyetin ticari olduğunu gösterir. 1968 takvim yılında ortaklık halinde yapılan gayrimenkul alım satımından elde ettiği kazancı beyan etmediği nedeniyle resen takdir yoluyla saptanan matrah üzerinden müvekkili adına payı oranında salınan gelir vergisi ve kesilen kaçakçılık cezasını; 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 37. maddesinin 4 numaralı fıkrasında, gayrimenkul alım, satım ve inşa işleriyle devamlı olarak uğraşanların bu işlerden elde ettikleri kazançların ticari kazanç sayıldığı, bu madde ile güdülen amacın faaliyetin maksadı ve devamlılığı olduğu, yükümlünün kardeşi ile birlikte 1960, 1962 ve 1965 yıllarında safın aldığı araziler ile 1963 yılında babaları tarafından hibe edilen ve yine babalar A.U. tarafından satın alınan tüm arazilerin 1967 yılında ortak olarak parsellenerek 16 parselinin 1968 yılında satıldığı ihtilafsız bulunduğu, bu nedenle elde edilen kazancın vergi ile teklifinde yasaya aykırılık görülmediği, ancak, matrah farkı yükümlünün servet beyannamesinden saptandığından yükümlünün kasıtlı hareket ettiğinin düşünülemeyeceği gerekçesiyle kaçakçılık cezasını kusur cezasına çevirerek değişiklikle onayan Temyiz Komisyonu Üçüncü Dairesi'nin olayda devamlılık bulunmadığı, 1960 yılında satın alınan, 480/2560 hisse ile hibe yoluyla iktisap olunan gayrimenkullerin satışından doğan kazancın matrahtan çıkarılması gerektiği, kusur cezasının zamanaşımına uğradığı ileri sürülerek sözlü açıklamaları da dinlenildikten sonra bozulması isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.